ตักแม่

เมื่อเช้าจู่ๆ ปารย์ก็คลานมานอนตักแม่ ตอนแม่รีดผ้า เออ! รู้สึกมีความสุขแบบอิ่มใจดีจัง ถือเป็นความสุขเล็กๆของคนมีลูก (แอบคิดว่า ถ้าปารย์โตแล้วยังกลับมาหนุนตักแม่บ้างคงจะดี)

ลุย Dino Park

พาเจ้าปารย์ ไปลุยสวนไดโน มา แหม! อันที่จริงแม่อยากเรียกว่าสวนกินตังก์มากกว่านะ แต่ก็เพื่อให้ปารย์ได้มีโอกาสเห็นอะไรๆ ที่มันแตกต่างไปจากชีวิตประจำวัน ก็คุ้มแหละ ที่เห็นว่าประสบความสำเร็จในการพาไปบ้างก็ตรงที่ปารย์เรียกเจ้ายักษ์ทั้งหลายที่ขยับไปมาว่าไดโนเสาร์( อันที่จริงเรียก .. เสาๆ ต่างหาก) แทนที่จะเรียกสัตว์ที่เดินสี่เท้าว่าหมาๆไปซะทั้งหมด

งานนี้คนที่สนุกที่สุดน่าจะเป็นพี่กาญจน์นะเพราะวิ่งไปมาซะทั่วงาน แม้จะกลัวๆเจ้ายักษ์เหล่านั้นอยู่บ้าง ขนาดให้ถ่ายรูปกับไดโนเสาร์ยังหันรีหันขวางตลอด คงกลัวเจ้ายักษ์งาบเอาเหมือนอย่างในหนัง แม่นะอยากจะบอกพี่กาญจน์ว่า เจ้านั่นหนะไม่กินเด็กหรอก กินแต่ตังก์

คนที่รับบทหนักที่สุดงานนี้มีสองคนคือตายุทธ์ กับยายหญิงของปารย์ เพราะต้องผลัดกันอุ้มเจ้าปารย์ที่ทำเป็นเดินไม่เป็น ส่วนแม่หนะรอดตัวเพราะเวลาปารย์อยู่กับยาย ปารย์ก็ไม่สนใจแม่อยู่แล้ว