Sunday, February 07, 2010

ชีวิตคือการเรียนรู้นะ

เรียนรู้ที่จะจัดการกับขยะในบ้านให้มีปริมาณน้อยที่สุด เท่าที่จะทำได้ด้วยการคัดแยก และนำมาขายอย่างนี้ ปารย์ทิ้งขยะได้ถูกถังเสมอ อะไรที่เป็นขยะ recycle ก็เก็บถูกที่ แม่ปลื้มมากเพราะตั้งใจจะฝึกให้ปารย์มีหัวใจสีเขียว
ส่วนเจ้านี่ไม่ได้ตั้งใจจะบอกว่าปารย์ชอบกิน กลูลิโก๊ะหรอกนะ แต่อยากบันทึกไว้ว่า มีอยู่วันหนึ่งปารย์มีเจ้ากล่องเปล่าอันนี้ใส่กระเป๋ากลับมาจากโรงเรียนด้วย สอบถามได้ความว่า น้อง อ.1 ที่นั่งรถโรงเรียนด้วยกันเขากินหมดแล้ว เขาไม่เอากล่องปารย์เลยเก็บกลับมาให้แม่ขาย เหอ เหอ แจ๋วจริงลูกเรา



ต่อมาก็เรียนรู้ที่จะทำของเล่นเอง อันนี้เป็นหน้าที่ของพ่อที่อยากจะแก้นิสัยขยันซื้อของเล่นของปารย์ด้วยการฝึกให้ปารย์ทำของเล่นเอง นอกจากของเล่นที่ทำจากกระดาษทั้งหลายของปารย์แล้ว พ่อลงทุนซื้อ(ซื้ออีกแล้ว)ชิ้นสวนพร้อมมอเตอร์มาให้ปารย์ประกอบเจ้าไดโนเสาร์เดินได้ ปารย์ก็ตั้งใจประกอบดีนะ ใช้เวลาสองวันหลังทำการบ้านเสร็จมาทำ แล้ววันต่อมาปารย์ก็หอบหิ้วไปอวดน้องทีที ราวกับป็นหน้าที่เลยอะ







เรียนรู้ที่จะต้องซ้อม ซ้อม และซ้อม





เรียนรู้ที่จะแสดง



เรียนรู้ที่จะต้องรอ



เรียนรู้ที่จะแปลอักษร เออดูออกปะว่า เด็กๆนั่งกันเป็นตัวอักษร LONG LIVE THE KING


และเรียนรู้ที่จะเป็นดาราหน้ากล้อง







ขอบคุณทุกท่านที่เปิดโอกาสให้ปารยืได้เรียนรู้