Wednesday, December 02, 2009

ละครเวที ไดโนป่วน

ปารย์ พ่อ แม่ จูงมือกันไปดูละครเวที ของไดโนแฟนคลับมาจ้า (21 พ.ย.) ทั่วทั้งงานอวลไปด้วยกลิ่นตุตุของไดโนเสาร์ สัตว์เลื้อยคลานที่น่ากลัว ที่ทีมงานเขานำมาดัดแปลงซะดูน่ารักไปหมด




ทีมงานเตือนตั้งแต่ตอนซื้อบัตรแล้วว่ากรุณาไปก่อนเวลาละครนะจ๊ะ เพราะหน้างานมีกิจกรรมเพียบ และแน่นอนย่อมต้องมีกิจกรรม ขุดกระดูก



ปารย์ดูจะสนุกกับละคร นั่งหัวเราะเอิกอ๊าก พยายามร้องเพลงคลอตาม พยายามตอบโต้กับเหล่าไดโนทั้งหลาย แม่อมยิ้ม แต่พ่อหลับ อิอิ ก็ละครสำหรับเด็กอะ

เด็กๆที่มาดูละครล้วนแต่เป็น dino lover กันทั้งนั้น จนปารย์ถึงกับออกปากว่า ปารย์เพิ่งรู้นะแม่ว่าเด็กๆเขาชอบไดโนเสาร์กันเยอะแยะเลย ตอนแรกปารย์นึกว่ามีแต่ปารย์กับเตเต้ ที่ชอบไดโนเสาร์ น้องปายที่ปารย์ไม่ได้เจอซะนาน ก็ชอบไดโนเหมือนกัน



ปารย์สอยของที่ระลึกของงานเป็นเสื้อ กับ ฟอสซิล ไข่ไดโนเสาร์ที่ปารย์นั่งขุดอย่างตั้งใจ ไม่อู้ ไม่บ่น แบบตอนอ่านดรุณ ขุดรวดเดียวจบ เห็นแล้วคุ้มกับค่าฟอสซิล แถมไปไหนมาไหนก็พยายามจะเอาเจ้าฟอสซิลลูกไดโน ไปไหนมาไหนด้วย บอกว่ากลัวเจ้าฟอสซิลจะเหงา

Thursday, November 05, 2009

ลอยกระทง สุโขทัย

...ช่วงลอยกระทงปีนี้ เพื่อนพ่อจัดงานแต่งงานที่อุตรดิตถ์ พ่อเลยพาปารย์ กับแม่ ไปเที่ยวด้วย นัยว่า มีไกด์นำเที่ยว งานลอยกระทงสุโขทัย ก่อนเข้างานแต่ง ปารย์ ก็แวะ นมันสการ พระพุทธชินราช และ พระพุทธชินสีห์ ที่ พิษณุโลก เป็นการเอาฤกษ์ เอาชัย เอาใจชาวพุทธ

เขย่ากันทำไม



...งานนี้ นอกจากจากทัวร์วัดแล้ว ปารย์ยังมีโอกาสแวะเที่ยว บ้านจ่าทวี









...ส่วนในงานแต่ง ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเจ้าบ่าว-เจ้าสาว เค้า โปรโมท เอาน๊อะ
ใครสนใจจ้างไปถ่ายงานแต่งก็ยินดีนะครับ

เรารีบออกจากงานแต่ง เพราะไม่ใช่เป้าหมายหลักของปารย์ โน้น สุโขทัย รุ่งอรุณแห่งความสุข (ใช่เปล่า จำไม่ได้) ...ฟังซิฟัง...

หน้างาน...
สวย ๆ ทั้งนั้น
ฟังกันเพลิน เกือบหลับ จบด้วยช่วงที่ปารย์ รอ...ลอยกระทง


ก่อนกลับส่งโปสการ์ดให้คุณครูวันก่อน ขาดเรียนวันเปิดเรียน แกจะได้ไม่โกรธมาก

ปารย์ยังรีบกลับมาลอยกระทงกับยายที่วัดบางพลัดได้อีกรอบแนะ ก็ยายบอกจะทำกระทงให้ปารย์ไม่ใช่เหรอ รูปดาว แล้วมีดอกไม้อยู่ด้านบนนะ เหอ เหนื่อยกันทั้งบ้าน ลอยกระทง....

Tuesday, September 22, 2009

วิธีคิดที่แตกต่าง

ช่วงนี้ปารย์มีกิจกรรมชุกนะ กิจกรรมกีฬารวมถึงการร้องเพลงเชียร์ ดูเหมือนจะต้องใจปารย์ เห็นได้จากมีเรื่องมาเล่าให้แม่ฟังเรื่องซ้อมบ้าง มาซ้อมเพลงเชียร์ มาเต้นเชียร์ลีดเดอร์ให้ แม่กับพ่อดู

ก่อนถึงวันแข่งขันกีฬาอนุบาลสัมพันธ์ ปารย์นอนแต่หัวค่ำ เพราะกลัวว่าจะตื่นไม่ทันไปรถโรงเรียน



สถานที่จัดงานเป็นโรงเรียนกองทัพบกอุปถัมภ์ สื่อสารสงเคราะห์ โหโรงเรียนมีสนามกีฬากว้างขวางสมกับเป็นโรงเรียนเจ้าภาพ เสียอย่างเดียวร้อนจัง ดูโหดกับเด็กๆอนุบาลไปนิด


การแสดงน่ารักๆ ชุดหนอนผีเสื้อของเด็กๆโรงเรียนเจ้าภาพ



ปานตะวันสู้ๆ น้องปารย์ร้องเพลงเชียร์อย่างตั้งใจ


การแข่งขันวิ่งซิกแซกผลัด แม้ปารย์ และเพื่อนๆจะพยายามวิ่งเต็มที่ แต่ก็ยังดูลั๊นลามาก เมื่อเทียบกับนักกีฬาจากโรงเรียนที่ชนะเลิศ

วิ่งกรอกน้ำผลัด ปารย์ค่อยๆกรอกน้ำแบบไร้แรงกดดัน แม้จะไม่ทันโรงเรียนอื่นซะแล้ว


กีฬาความหวัง ว่ายน้ำจ้า ตอนบ่ายฝนตกลงมาการแข่งขันต่างๆจึงช้ากว่ากำหนดไป เด็กแต่ละคนลงแข่งเกือบทุกประเภท ดูน่าจะเหนื่อย แต่เด็กๆก็ยังดูกระตือรือร้นที่จะแข่งว่ายน้ำกัน


เตรียมแข่งตีโฟมชายเดี่ยว 25 เมตร แม่ทำตัวราวกับเป็นโค้ท เต็มที่เลยลูก ตามนั้นอย่างที่ซ้อมกับครูนัท



ผลการแข่งขัน เหรียญเงินจ้า ถึงบ้านยาย ปารย์เจอตายุทธ
ตาถามว่า เป็นไงบ้าง
ปารย์ตอบ ได้ที่สองครับ (ยิ้มแก้มแทบปริ)
ตาถามต่อ ทำไมไม่เอาที่หนึ่งหละ
ปารย์ตอบ ที่หนึ่งมีคนอยากได้เยอะแล้ว ปารย์อยากได้ที่สอง

Sunday, August 23, 2009

นักเล่านิทาน

23 สิงหาคม 2552 อีกวันที่ก้าวเล็กๆ ของเจ้าปารย์ ก้าวออกไปจากบ้าน และโรงเรียน แม้จะรู้ว่าคุณครูที่โรงเรียนปานตะวันทุกท่าน ต่างช่วยกันซักซ้อมเจ้าปารย์มาอย่างดี แต่แม่ก็อดลุ้นไม่ได้ว่า เจ้าปารย์จะยอมเล่าไหมนะ แล้วปารย์ก็ทำให้แม่ภูมิใจ

ก่อนเริ่มงานคณะกรรมการบอกว่า ที่มาของการจัดงานประกวดเล่านิทานนี้มาจากความพยายามในการรณรงค์ให้เด็กรักการอ่าน และการเล่านิทานนี้เป็นผลต่อเนื่องมาจากการฟังและอ่านนิทานของเด็กๆ สะสมมาเรื่อยๆจนในที่สุดก็สามารถเล่าออกมาได้ ชนะหรือไม่ชนะไม่ใช่ประเด็นสำคัญ การได้มีโอกาสเล่านิทานต่อหน้าผู้คนสำคัญกว่า ซึ่งในเรื่องนี้แม่ก็เห็นด้วยเช่นกันจ้า

นอกเหนือจากความยินดีปรีดาที่เห็นลูกกล้าแสดงออกต่อหน้าคนมากมาย แม่ยังภูมิใจกับความมีสมาธิ และความพยายามในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าด้วยตัวเองของลูกด้วย เออ อันเนื่องมาจากนิทานเรื่องคุณยายกายสิทธิ์์ ที่น้องปารย์เล่า นั้นต้องมีการดัดแปลงของเหลือใช้มาทำเป็นของเล่น พอถึงตอนทำกล่องนมให้มาเป็นรถไฟ เชือกดึงรถไฟดันไปพันกับล้อรถไฟ แม่และคุณครูต่างก็ลุ้นว่าปารย์จะทำอย่างไร แล้วปารย์ก็พยายามแกะเชือกด้วยตัวเอง พอเห็นว่าไม่ได้แล้วก็เอาลงลงกับพื้นดันไปแทนลาก โดยไม่เสียสมาธิ ไม่เรียกแม่หรือครูให้ช่วย อะนะเห็นอย่างนี้แล้วก็รู้สึกได้เลยว่าเจ้าปารย์ของแม่โตขึ้นไปอีกก้าวแล้วจ้า


บรรยากาศเป็นกันเองของลานเล่านิทานที่ TK PARK


เล่่านิทานประกอบอุปกรณ์ที่เจ้าปารย์กับแม่ช่วยกันทำ


นิทานจบแล้วครับ ขอบคุณครับ


เด็กๆ ทุกคนได้รับประกาศนียบัตรการเข้าร่วมกิจกรรมกันทุกคน อันนี้แม่ชอบค่ะ เด็กๆทุกคนต่างอยากได้รับอะไรสักอย่างกลับบ้าน เป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกว่าเขาได้รับการยอมรับ


เจ้าปารย์ถ่ายรูปร่วมกับกรรมการคุณพรอนงค์ นิยมค้า และคุณทิพย์สุดา และเพื่อนๆ น้องข้าวกล้อง กับน้องเต็ม

งานนี้นอกจากแม่ กับพ่อจะไปเชียร์เจ้าปารย์แล้ว ยาย น้าเอ๋ และน้าตั๊ก ก็ตามไปเชียร์ด้วย แถมขากลับปารย์ได้กล่องดินสอจากยาย ได้สีพร้อมนาฬิกานกแก้วที่อยากได้มานานจากน้าเอ๋ และน้าตั๊ก เป็นของขวัญสำหรับเด็กกล้าแสดงออก งานนี้เจ้าปารย์เลยยิ้มหน้าบาน

แล้วแม่ก็ต้องขอบคุณครูของปารย์ทุกคน โดยเฉพาะครูซัง กะครูวัน ที่ช่วยกันเปิดโอกาสให้ปารย์ได้ซ้อมเล่านิทานอย่างสม่ำเสมอนะจ๊ะ

Thursday, August 13, 2009

Earth explorer



.....เข้าพรรษาปีนี้ แม่จัดทัวร์ ไปทำใจสงบ ๆ กันที่ไร่กัญญารัตน์ ชัยภูมิ เข้าพรรษา!!! ไร่กัญญารัตน์!!! เกี่ยวกันไหม๊ แม่บอก ก็อยากไป ไม่ไปก็ได้นะ (มีคนบอกผมว่า อย่าตีความ ความหมายของประโยค มากกว่าน้ำเสียง โดยเฉพาะ เสียงลงท้าย ของคนที่เรารัก อันนี้ยืนยัน) ไปครับผม!!! พร้อมครับ ปารย์ถามแม่ว่า ไปทำไหม๊ คำตอบคือดูดอกกระเจียว (หวังว่าพิมพ์ถูก มีคนแจ้ง พิมพ์ถูกคำ แต่ไม่ถูกเรื่อง แก้แล้วครับ)



เออ ขอรูปดอกกระเจียวครับ



โอเคเยี่ยม สถานที่ที่ แม่วางแผนไว้ คือ อุทยานป่าหินงาม อ.เทพสถิตย์ ชัยภูมิ เออไม่เคยไป ไปยังไง แม่ปารย์ ตอบว่า ไม่รู้ ขับรถไป ครับ เรารับคำ ด้วยกิริยา แข็งขัน



ระหว่างทางไป ก็แวะ เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ ซื้อเสื้อ กับร่มหน่อย แดดมันร้อน ขับไปถึง ก็เข้าที่พัก พร้อมกับดูท่า ขอพักก่อนดีไหม๊ เพราะรถติดก่อนเข้าอุทยาน สัก 2 กิโลเมตร เห็นจะได้ ใกล้เย็นลองไปดูใหม่ คนครับคน มากมายจริงๆ ขนาดอุทยานไม่ให้เอารถเข้า พร้อมจัดรถพ่วง มาบริการ แล้ว ก็ยังไม่พอ นึกว่าเค้าเอาหมีแพนด้ามาไว้ที่นี่ ซะอีก



วันแรกเราใช้วิธี เดินเล่นกันก็แล้วกันน๊อะ



เดินเล่น เหรอพ่อ เดินเล่น ยังไง!!!! ปารย์เหนื่อย ถึงแล้ว ถึงแล้ว ถึงไหนล่ะพ่อ


ปารย์จะเป็นดอกทานตะวัน


หั๊ย เค้ามาดูดอกกระเจียวกัน

นั่งรถกลับกันนะพ่อ สนุกดีอ๊อก


ดูปลาอะไรกันเหรอ




เช้าอีกวัน แม่ปารย์ ชวนไปเที่ยวน้ำตกเทพพนา ไม่ไหว คนเยอะ กลัวดอกกระเจียว เฉา เพราะคนจ้องจริงๆ เลย


ปารย์ได้ใช้บริการเชิงรุกของไปรษณีย์ไทยด้วย ออกนอกระบบราชการหน่อย ทำดีขึ้นเยอะเชียวนะ



เออคนน้อยดีแหะ แม่ปารย์เตรียมชุดเก่ง ไว้ให้ปารย์ด้วย มันว่ายได้เหรอพ่อ น้ำนี้



ไม่รู้ซิ แต่พ่อว่ายได้ ไปกลับกันได้แล้ว เดี๋ยวรถติดขาเข้ากรุงเทพ เอาไว้ปารย์ไปวางแผนกับแม่ว่า คราวหน้าไปไหนต่อดี



ก็ได้ ก็ได้ (ดีหน่อยไม่ใช่ แม่ปารย์พูด ความหมายจะเป็นอย่างอื่นทันที) ทริปนี้ กินปลาเผา กันซะ ตัวดำทั้งบ้านเลย!!!

Monday, July 13, 2009

ปารย์เป็นนักวาดรูป

พ่อนั่งสอนลูกทำการบ้าน

เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง

การบ้านคืบหน้าไปไม่มาก

ลูกชักง่วง

"ปารย์ jug แปลว่าอะไร" พ่อถาม

ปารย์ไม่ตอบแต่ทำหน้าง่วงๆ

"ปารย์ jug แปลว่าอะไรครับ" พ่อถามซ้ำ

ปารย์ตอบ "พ่อบอกมาเหอะปารย์ไม่รู้หรอก ปารย์เป็นนักวาดรูป"

พ่อเหวอ ไปเลย.....


ชื่อภาพ: "สัตว์ สามชนิด"
นักวาด: ปารย์ ละอองมณี
หัวหน้าทีมสอน: อ.อภิชาติ
สถานที่วาด: โรงเรียนบ้านตัวโน๊ต

Friday, June 12, 2009

ลูกเป็ดหลงทาง

อ่านหนังสือนิทานของคนอื่นมา 5 ปี ปารย์คงอยากจะเขียนนิทานเองบ้าง แล้ววันหนึ่งนิทานเรื่อง ลูกเป็ดหลงทาง ก็เป็นนิทานเรื่องแรกของปารย์

ปารย์บอกว่าปารย์เคยดูเรื่องนี้จาก CD ที่บ้านเด็ก ปารย์เล่าเรื่อง แล้ววาดรูป ให้แม่เขียนเรื่องให้ตามที่ปารย์เล่า แล้วเราก็ช่วยกันระบายสี แม่ปิดท้ายด้วยการทำปกให้ สนุก และมีความสุขดีจัง ก๊าบ ๆๆๆๆ