นักเล่านิทาน

23 สิงหาคม 2552 อีกวันที่ก้าวเล็กๆ ของเจ้าปารย์ ก้าวออกไปจากบ้าน และโรงเรียน แม้จะรู้ว่าคุณครูที่โรงเรียนปานตะวันทุกท่าน ต่างช่วยกันซักซ้อมเจ้าปารย์มาอย่างดี แต่แม่ก็อดลุ้นไม่ได้ว่า เจ้าปารย์จะยอมเล่าไหมนะ แล้วปารย์ก็ทำให้แม่ภูมิใจ

ก่อนเริ่มงานคณะกรรมการบอกว่า ที่มาของการจัดงานประกวดเล่านิทานนี้มาจากความพยายามในการรณรงค์ให้เด็กรักการอ่าน และการเล่านิทานนี้เป็นผลต่อเนื่องมาจากการฟังและอ่านนิทานของเด็กๆ สะสมมาเรื่อยๆจนในที่สุดก็สามารถเล่าออกมาได้ ชนะหรือไม่ชนะไม่ใช่ประเด็นสำคัญ การได้มีโอกาสเล่านิทานต่อหน้าผู้คนสำคัญกว่า ซึ่งในเรื่องนี้แม่ก็เห็นด้วยเช่นกันจ้า

นอกเหนือจากความยินดีปรีดาที่เห็นลูกกล้าแสดงออกต่อหน้าคนมากมาย แม่ยังภูมิใจกับความมีสมาธิ และความพยายามในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าด้วยตัวเองของลูกด้วย เออ อันเนื่องมาจากนิทานเรื่องคุณยายกายสิทธิ์์ ที่น้องปารย์เล่า นั้นต้องมีการดัดแปลงของเหลือใช้มาทำเป็นของเล่น พอถึงตอนทำกล่องนมให้มาเป็นรถไฟ เชือกดึงรถไฟดันไปพันกับล้อรถไฟ แม่และคุณครูต่างก็ลุ้นว่าปารย์จะทำอย่างไร แล้วปารย์ก็พยายามแกะเชือกด้วยตัวเอง พอเห็นว่าไม่ได้แล้วก็เอาลงลงกับพื้นดันไปแทนลาก โดยไม่เสียสมาธิ ไม่เรียกแม่หรือครูให้ช่วย อะนะเห็นอย่างนี้แล้วก็รู้สึกได้เลยว่าเจ้าปารย์ของแม่โตขึ้นไปอีกก้าวแล้วจ้า


บรรยากาศเป็นกันเองของลานเล่านิทานที่ TK PARK


เล่่านิทานประกอบอุปกรณ์ที่เจ้าปารย์กับแม่ช่วยกันทำ


นิทานจบแล้วครับ ขอบคุณครับ


เด็กๆ ทุกคนได้รับประกาศนียบัตรการเข้าร่วมกิจกรรมกันทุกคน อันนี้แม่ชอบค่ะ เด็กๆทุกคนต่างอยากได้รับอะไรสักอย่างกลับบ้าน เป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกว่าเขาได้รับการยอมรับ


เจ้าปารย์ถ่ายรูปร่วมกับกรรมการคุณพรอนงค์ นิยมค้า และคุณทิพย์สุดา และเพื่อนๆ น้องข้าวกล้อง กับน้องเต็ม

งานนี้นอกจากแม่ กับพ่อจะไปเชียร์เจ้าปารย์แล้ว ยาย น้าเอ๋ และน้าตั๊ก ก็ตามไปเชียร์ด้วย แถมขากลับปารย์ได้กล่องดินสอจากยาย ได้สีพร้อมนาฬิกานกแก้วที่อยากได้มานานจากน้าเอ๋ และน้าตั๊ก เป็นของขวัญสำหรับเด็กกล้าแสดงออก งานนี้เจ้าปารย์เลยยิ้มหน้าบาน

แล้วแม่ก็ต้องขอบคุณครูของปารย์ทุกคน โดยเฉพาะครูซัง กะครูวัน ที่ช่วยกันเปิดโอกาสให้ปารย์ได้ซ้อมเล่านิทานอย่างสม่ำเสมอนะจ๊ะ