ปารย์ ปิดเทอมก่อนนะ!!!!

ปรกติหากใครสักคน มาบอกเราว่า เราปิดเทอมก่อนนะ ตัวเอง!!!
คงหนีไม่พ้น คิดไปว่า ไม่โดนไล่ออก ก็คงลาออก
ปารย์เอง เรียนเตรียมอนุบาล โรงเรียนอนุบาลปานตะวัน มาก็ร่วมปี เกียรติบัตร ก็มากมาย(ติดเต็มทางขึ้นบันไดบ้าน)
ครั้นจะบอกว่าถูกไล่ออก คงทำให้เชื่อยาก ด้วยครูหลายคนรับประกันความประพฤติในตัวปารย์(ฟ้องเค้าไปทั่ว)

ด้วยความที่พ่อกับแม่ คุยกันไม่รู้เรื่อง (ปัญหาคล้ายครอบครัวแตก ปารย์กำลังจะกลายเป็นเด็กมีปัญหา ปัญหาคือปารย์จะไม่อยู่กับใครดี หรือจะให้ศาลตัดสินดีนะ) เอ้าไปใหญ่ ยุงเริ่มมาแล้ว! เอาเป็นว่า ด้วยช่วงเวลานี้ เป็นหน้าที่ของพ่อคนเดียว ที่ต้องเข้าเวรอยู่เป็นเพื่อนปารย์
แต่เนื่องจากคนเรา มักคิดว่าตัวเองเก่ง จึงสร้างภาระงาน หลายๆด้าน สุดท้าย ก็ทำอะไรให้ดี ไม่ได้สักอย่าง (ช่วงนี้อารมณ์ เป็นอะไรไม่รู้ ขนาดลิเวอร์พูลชนะแล้วนะ) พ่อต้องเดินทางออกต่างจังหวัด อ้อ เดินทางออกสองจังหวัดในสัปดาห์เดียวกัน ที่สำคัญมันไปคนละทิศ ละทางกันเลย

ก็เดือดร้อนถึงปารย์ด้วยนะซิ เอาไว้พ่อจะพยายามอธิบายให้ปารย์ฟังทีหลัง
ปารย์ต้องหยุดโรงเรียนก่อนปิดเทอม ซึ่งกำหนดไว้เป็นที่ 3 มีนาคม โดยปารย์ต้องพลาดงานเลี้ยงส่งรุ่นพี่ ปี3 ไม่ใช่ซิ เป็นรุ่นพี่อนุบาล3 ในวันที่ 2 มีนาคม ซึ่งครูเย็นบอกพ่อว่า ปารย์ตั้งใจซ้อมการแสดงดีมากทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมา แต่ไม่มีโอกาสโชว์ในงานที่สำคัญนี้

ไม่เป็นไร เอาไปโชว์ตายงค์ ที่บ้านก็ได้นะปารย์ ไม่รู้ลาเพื่อนๆ ในชั้นแล้วยัง ครูบอกว่าปารย์เล่นทั้งวันไม่ยอมนอนเลย น่าจะสั่งลาเรียบร้อยแล้ว(ขึ้นรถได้พักเดียว หลับหายไปเลย ตื่นอีกที งง งง บ้านยายเหรอ ปารย์ถาม!!)

เด็กชายน้ำอุ่น

ถึงแม้ว่ากรุงเทพฯ จะผ่านหนาวของปีนี้ ไปได้หลายวันแล้ว จนกลางคืนของหมู่บ้าน เริ่มกลับมาคราง หึ่งๆ ด้วยเครื่องปรับอากาศกันทุกบ้าน
ไม่เว้นแม้แต่บ้านปารย์ แต่เช้าๆ ปารย์ก็ไม่ค่อยยอมตื่น เหมือนเดิม ที่ยังแย่ไปกว่านั้นก็คือ

ถึงแม้ ปารย์จะไม่ยอมลืมตาตื่น ปารย์ก็ยังร้องเรียกหา "นมขวด" ได้เหมือนเดิม "กินนมขวด" ปารย์บอกพ่อ
หลังจากจัดการกับนมขวด โดยไม่ต้องลืมตาขึ้นมาดูโลก ปารย์ก็จะเรียกพ่อ ด้วยสำเนียงอ้อนเหมือนทุกวัน "คุณฮ้อขา" (ไปเอามาจากไหน) ปารย์ยังไม่ยอมแยกระหว่าง "ฮ้อ" กับ "พ่อ" แถม "ขา" ให้อีกข้าง พ่อต้องตอบ"ครับ" ปารย์จึงจะเรียกซ้ำ "คุณฮ้อครับ" (ดีขึ้น แต่ยัง ฮ้อ เหมือนเดิม) ปารย์เรียกทุกครั้งที่กินนมหมดขวด เพื่อให้พ่อไปรับจากมือปารย์ ด้วยเข้าใจว่า ขวดนมศักดิ์สิทธิ์ ห้ามวางลงบนพื้นใดๆ เพราะพ่อส่งให้กับมือ ปารย์จึงส่งคืนด้วยมือ เช่นกัน แต่หาก เรียกคุณฮ้อขา เกิน สามครั้ง เป็นอันว่า ขวดนมขวดนั้น หมดความศักดิ์สิทธิ์ ไปโดยปริยาย เพราะปารย์จะหลับต่อแล้ว ขวดนมอยู่ตรงไหน ก็ช่างมัน บ่อยครั้ง พ่อหาขวดนมที่ปารย์อัญเชิญ ไปไว้ ไม่เจอ อยู่ไกลเกินรัศมี ที่ปารย์จะวางได้ มันคงถูกเชิญไปด้วย กิริยาที่ไม่อาจเดาได้

เสร็จเรื่องจากนม พ่อก็ต้องหาเอาขวดนมไปล้าง พร้อมนึ่ง ให้เรียบร้อย ครั้งก่อน พ่อเห็นว่ามีแค่ขวดเดียว ก็เก็บไว้ กะล้างตอนเย็น ด้วยความที่เป็นคนหัวอนุรักษ์ กะประหยัดน้ำ (เออ ขี้เกียจ) เป็นเรื่องครับ เพราะ กระบวนการนึ่งขวดนมเป็นเรื่องสำคัญ

ปารย์โวยวาย จนพ่อเปลี่ยนแผนแทบไม่ทัน เรื่องของเรื่อง จนกลายเป็นกิจวัตร ของปารย์ทุกวันนี้ พ่อต้องนึ่งขวดนม แล้วเอาน้ำร้อน มาทำให้ผสมน้ำให้อุ่น พอประมาณ จึงไปจัดการกับเสื้อผ้า แล้วอาบน้ำด้วยกัน พ่อลูก กระบวนการทั้งหมด ปารย์ยังไม่ลืมตามาดูโลกเลย
แต่ปารย์จะย้ำทุกวันว่า "น้ำอุ่นนะ" หลังจากวันที่พ่อขี้เกียจล้างขวดนม ขวดเดียว กว่าปารย์จะลืมเต็มๆตา ก็ตอนพ่อแปรงฟันให้ปารย์ เพราะค่อนข้างทุลักทุเล จนปารย์รำคาญมั๊ง แล้วมายืนปั้นจิ้ม ปั้นเจ้อ หน้ากระจก ขึ้นอยู่กับว่า วันนี้ปารย์จะเป็นตัวอะไร ส่วนใหญ่ก็ แฮ่ ได้โนเสาร์ มาแล้ว

เฮ้อ ไปโรงเรียนปานตะวันกันได้แล้ว "เด็กชายน้ำอุ่น"

วันที่แม่ไม่อยู่!!!

ปารย์มาอาศัยอยู่บ้านยาย ตั้งแต่คืนวันพฤหัส เพราะพ่อไม่ยอมให้ปารย์ไปจันทบุรีด้วย
ก็ไม่มีใครจะอยู่กับปารย์ ตอนพ่อสอนพี่ๆ เค้านิ

ปารย์ก็เลยมีความสุข กับการที่คนโน้น คนนี้ คนนั้นเอาใจ อยากจะไปบ้านไหน
ก็เดินดุยๆ ไปไม่ต้องบอกใคร ยายอยากเจอปารย์ก็เดินหาเอาซิ

เมื่อจะให้ปารย์กินข้าว ก็ต้องเปิดทีวี เรื่องไดโนเสาร์ ให้ดูอย่างนี้แหละ
แล้วพรุ่งนี้ ปารย์จะยอมไปโรงเรียนกับพ่อไหม๊เนี้ย

ปล. ไม่บ่อยนักที่พ่อจะถ่ายรูปปารย์ ด้วยกล้อง Notebook แต่ก็รับได้สำหรับ เรื่องเล่ายามเที่ยง

ปารย์ ไปล้วย ไปล้วย!!!

วันนี้ แม่ปารย์ต้องไปออกเรือ แล้วซิ ปารย์ต้องนอนกับพ่อ แค่สองคนอีกแล้ว
พ่ออ่านนิทานให้ปารย์ฟัง ไม่ค่อยสนุกเลย พ่อวาดรูปก็ไม่สวย ปารย์ให้วาดไดโนเสาร์ ก็วาดไม่ได้
พ่อชอบเปิดเพลงให้ปารย์ฟัง แล้วพ่อก็หลับ!!!

วันนี้ปารย์ไม่อยากไปโรงเรียนปานตะวันเลย แต่พ่อก็ไม่ยอม จับปารย์ใส่รถไปส่งให้ "ครูเย็น" จนได้ อุส่าห์เลือกใส่ชุดสวยแล้วน๊า!
แต่วันนี้พ่อก็ไปรับปารย์ที่โรงเรียน พ่อไม่โกหกปารย์

พ่อบอกปารย์ว่า ให้ปารย์ไปเล่นกับ"น้าเอ๋" อยู่บ้าน"ยายอร" แล้วพ่อจะมารับ แต่ปารย์อยากไปด้วย ปารย์อยากไปด้วย จะไปด้วย ปารย์ยังพูดไม่ชัด ปารย์บอกพ่อว่า ไปล้วย ไปล้วย พ่อไม่ฟังปารย์เลย ปารย์จะไปกับพ่อล้วย..........

นิทานในสวน หรืองานรวมมีนกรจูเนียร์ กันแน่...

นิทานในสวน ทำให้แม่ได้เจอเพื่อนเก่า ปารย์ก็ได้เจอลูกของเพื่อนๆ แม่ คราวนี้มากเป็นพิเศษ
น้าเปิ้ล และพี่ปิ้งปิ้ง
น้าโย่ง น้าเจี้ยง และน้องขนุน
น้ามด น้าหยอย และน้องเมืองปาย
น้าอ้วน น้าเป้ง พี่ถิง ถิง และน้องตี้
โฮะ ๆ เยอะจริงๆ




คุณครูที่เล่านิทานอยู่นี่ ชื่อคุณครูก้า เล่านิทานได้เก่งจริงๆ แม่ฟังเพลินเลย ยิ่งมีดนตรีประกอบเสียงเท่ๆ ด้านหลังหนะ ยิ่งเพลินใหญ่เป็นความสามารถที่แม่อิจฉาจัง แต่ไม่รู้ปารย์ชอบหรือเปล่านะ เห็นห่วงแต่ลูกโป่ง

Parn’s Gallery

ทั้งหมดเนี่ย ฝีมือผมเองคร๊าบบบบ


ภาพล่าสุด ที่สวนรถไฟ (แฮะ ๆ เธอเป็นใครไม่รู้ แต่ยืนกำกับให้ผม ใช้สีโน้นสีนี้อยู่นั่นแหละ)


แหม! เขินจัง ระบายไประบายมา เจ้าก้านกล้วย กลายเป็น ก้านเน่า อิ อิ

ไม่อยากไป ก็ไม่ได้

สักวันปารย์คงเข้าใจว่า คนเรามีหลายหน้าที่ แม่มีหน้าที่เป็นแม่ ซึ่งต้องคอยดูแลลูก เล่นกับลูก ... เป็นแม่บ้านซึ่งต้องทำกับข้าว ซักผ้า… เป็นลูกของยายปารย์... เป็นพี่ของน้าๆของปารย์ ....แล้วแม่ก็ยังเป็นพนักงานรับเงินเดือน ที่มีหน้าที่ต้องทำงานให้สำเร็จลุล่วงไป

งานของแม่มันก็ไม่ใช่มีแต่งานที่ต้องไปเช้าเย็นกลับซะด้วย ครานี้แม่ต้องไปทำงานที่ทะเลประเทศพม่าตั้ง 1 เดือน โอ้ 1 เดือนแหนะ อันที่จริงมันก็เป็นงานเดียวกับงานที่แม่เคยกระตือรือร้นจะไปทำเสมอ แต่ระยะหลังมานี่แม่เหมือนรู้สึกผิดที่ต้องห่างลูกไปนานๆ ที่ต้องให้พ่อดูแลปารย์คนเดียว อะนะ นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่ไปนานอย่างนี้ ปารย์คงเข้าใจนะ เพียงแต่คราวนี้ทั้งเดือนปารย์ต้องหยุดโรงเรียนทุกวันศุกร์ไปเล่นกับเจ้าหมอกที่บ้านยายอร เพราะพ่อก็มีหน้าที่ต้องไปจันท์ทุกวันศุกร์ซะด้วย เฮฮ!!! ครอบครัวเรา

แล้วแม่จะหาของที่ระลึกจากพม่ามาฝากนะ