วันพ่อ

...ก่อนถึงวันพ่อทุกปี ปารย์มักร้องขอ รูปของพ่อ ซึ่งก็เข้าใจได้ว่า เป็นรูปที่ถ่ายคู่กับพ่อ
หลังๆ บ้านเรามักไม่ค่อยได้เก็บประวัติศาสตร์ ด้วยกล้องถ่ายรูป (เออ ไม่รู้ทำไม กล้องก็มีตั้ง ๒ ตัว)

ดีว่า เรามีกิจกรรมกลางแจ้งกันบ่อยๆ ถึงจะไม่ได้ถ่ายเองก็มีใครสักคนใจดีถ่ายให้เรา ปีนี้ได้ฝีมือน้าอ๋อม เพื่อนร่วมงานแม่ ช่วยไว้ได้

จะเป็นวันไหนๆ เราก็มีกัน สาม คนเสมอ



...ปารย์มักไม่ค่อย เอ่ยปากบอกรักใครก่อน แต่เรารู้ได้เสมอว่า ปารย์ห่วงทุกคนในบ้าน คอยเตือนและพร่ำสอนทุกครั้ง เมื่อเกิดความผิดพลาดกับใครสักคน (หน้าที่ของใครล่ะเนี้ย)

พ่อก็รักและห่วงปารย์เสมอ แต่ปารย์ก็ต้องโตขึ้นทุกวัน ยังไงซะพ่อก็จะกอดและบอกรักปารย์ เหมือนทุกวันนี้ตลอดไปครับ

น้ำท่วมบ้านยาย!!!

ไม่ใช่ว่าปารย์ไม่มีส่วนร่วม ในเทศกาลน้ำท่วมกรุงเทพหรอกนะ ถึงแม้บ้านปารย์จะอยู่ทุ่งครุ น้ำไม่กล้าไม่เยี่ยม
แต่บ้านยายของปารย์ที่บางพลัด ไม่ตกเทรน โดนแต่หัววัน แค่ทัพหน้า ก็ปาไปถึงเอว หนีกันจ้าละหวั่น



และกลับมาเยี่ยมบ้านยายกันอีกที วันที่ ๑๒ พย. ๕๔ ด้วยความที่น้ำ มันดูน่ากลัว (ทั้งสีและกลิ่น) ถึงแม้จะลดลงไปมากแล้ว แม่เลยมอบหน้าที่ให้ปารย์เก็บรูปเป็นที่ระทึกขวัญ











จนปานี้ ยาย ยังกลับไปอยู่บ้านไม่ได้เลย แต่ปารย์ชอบนะ เพราะทุกคนย้ายมาอยู่บ้านปารย์กันหมดเลย สนุกดี
โดยเฉพาะช่วงแรกๆ นับได้ถึง ๑๓ คนเลยทีเดียว หวังว่าปีหน้า ท่วมกันอีกนะครับ

Car Free Day 2011

ปีนี้ ไม่ใช่ ปีแรก ที่ปารย์ ไปงาน Car free Day แต่เป็นปีแรก ที่ปารย์ ปั่นจักรยาน จากบ้านยาย ที่บางพลัด ไปร่วมงาน ที่ลานพระรูป สวนอัมพร ตั้งแต่ ฟ้ายังไม่สว่าง พ่อ อยากให้ปารย์ได้สัมผัส บรรยากาศ คนปั่นจักรยาน เยอะๆ ซึ่งไม่ค่อยได้เห็นในกรุงเทพ ปีก่อน ปารย์ ร่วมงานนี้ แล้วครั้งนึง เป็นผู้โดยสารของพ่อ ปีนั้น ปารย์ยังบ่นเลยว่า น่าจะเอาจักรยานมาเอง



ปีนี้ นอกจากไปถึงลานพระรูป แล้ว ปารย์ยังปั่นต่อไปกินข้า่วเที่ยง กันที่ สนามหลวง เพื่อร่วมพิธีการ งาน Car free day กรุงเทพ แล้วเราซึ่ง มี ปารย์ พ่อ แม่ น้า ยาย แล้ว ก็เพื่อนแม่ เพื่อนพ่อ เออ คนเยอะดีแท้ ปั่นเลาะริมเจ้าพระยา ก่อนกินไอติม ที่หอสมุดแห่งชาติ ก่อนจะค่อยๆ ปั่นกลับบางพลัดกัน ถึงบ้านเที่ยงพอดี พ่อบอกว่า รวมระยะทางที่ปารย์ปั่น วันนี้ ได้กว่า 16 กิโลเมตร (4.6 + 4.1 + 7.5) ถือเป็น สถิติใหม่ สำหรับปารย์



งาน Car free day ปีนี้ สำหรับกรุงเทพ ไม่แน่ใจ ว่าจะประสบความสำเร็จ ในการรณรงค์ ให้คนลดการใช้ รถยนต์ได้แค่ไหน แต่สำหรับ ปารย์ ปีนี้ ปารย์โตขึ้น จนปั่นจักรยาน มาเองได้ โดยไม่รู้สึกว่า อ่อนล้า แต่อย่างไร ปารย์สนุกกับการปั่น นำคนโน้น ไล่ตาม คนนั้น

แม้วันธรรมดา ปารย์จะไม่ค่อยได้มีโอกาส ปั่นจักรยานสักเท่าไร แต่ครอบครัวเรามักหาโอกาสใช้จักรยานด้วยกันเสมอ ปีหน้า ปารย์ยืนยันว่าจะปั่นมาร่วมงาน Car Free Day อีก...

กระจับ

แม่กลัวปารย์ไม่รู้จัก กระจับ จึงหาซื้อมาให้ปารย์กิน ปารย์ได้ทีเลยเล่นเป็น...

ปั่นๆ ยกๆ สนุกวันแม่

...กิจกรรมวันแม่ปีนี้ มีวัตถุแฝง อยู่อย่างหนึ่ง คือหาที่ให้ อาจารย์ญี่ปุ่นของแม่ได้เที่ยวก่อนแก จะกลับญี่ปุ่น แม่เลยจัดโปรแกรม ปั่นชมคลองกรุงเทพ ในเขตทุ่งครุนี้แหละ



เริ่มกันที่วัดพุทธบูชา ปั่นเลาะไปตามทางเดิน ที่เป็นสะพานปูน คาดว่าทำให้ชุมชนเดินทางกัน ข้อดีคือ ไม่มีรถยนต์ 555 แรกๆ กังวล ว่าปารย์จะปั่นได้ไหม๊ เพราะกลัวว่าจะปั่นลงน้ำไปซะ แต่ไม่เป็นไร ปารย์ว่ายน้ำเก่ง!!!! ผลก็คือ ปั่นได้ คราวละ 50 เมตร แล้วยก ปั่น แล้วยก คือ ยกข้ามสะพานสูง โอ้ สนุกสนาน เพราะปารย์ไม่ได้ยกเอง



นอกจากปัญหาของสะพานสูงแล้ว ยังพบว่า สะพานขาดเป็นช่วงๆ ขาดที่ว่า คือ มันหายเป็นบางแผ่น น่ากลัวกว่าสะพานสูงมากตอนผ่านสะพานแหว่ง ปารย์ใช้วิธีเข็นเอา เลยต้อง ยก เข็น ยกเข็น ส่วนปั่นนั้น ก็มีบ้าง




...หากตัดปัญหาที่ว่ามาทั้งหมด ที่นี่น่าปั่นเที่ยวมาก ขาแข็ง ขาออ่น แนะนำให้มาลองดูครับ เผื่อว่า ผอ.เขตทุ่งครุจะคิดได้ว่า มีของดีอยู่แท้ๆ แต่ไม่ยอมทำอะไร...



...แต่ที่แน่ๆ วันแม่ปีนี้ ปารย์สนุกมาก ปิดท้าย โดยการปล่อย ตะพาบตัวน้อย คราวหน้า จะมาใหม่นะครับ

ปารย์มีบัตรแล้ว!!!

ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว ที่ปารย์พยายามจะไปทำบัตรประชาชน ที่สำนักงานเขตทุ่งครุ ที่ต่างจากครั้งก่อนๆ คือ ครั้งนี้ปารย์ปั่นจักรยานไป และปารย์ได้บัตรคิว ซึ่งเป็น 1 ใน 50 คิวสำหรับวันเสาร์ ที่ได้รับสิทธิให้ทำบัตรได้ (ทำไมมันน้อยจัง ในเขตเรามีคนกว่าแสนคน ได้ทำ 50 คนต่อวัน) จริงๆ ปารย์ได้คิวที่ 46 เฉียดฉิวมากที่จะไม่ได้บัตรคิว สงสารเด็กๆ ที่มาเข้าคิวแล้วไม่ได้บัตรคิว ปารย์ต้องบอกว่า มากกว่าที่ได้บัตรคิวเยอะมาก

ปารย์นั่งรอกับพ่อ ทีละคิว ทีละคิว มีบางคน คุณสมบัติไม่ครบ ประเภท ไม่มีเอกสารโน้น เอกสารนี้ เขาก็กลับก่อน พ่อไปขอแลกคิวกับคนที่กลับก่อน เพราะไม่มีผู้ปกครองในในทะเบียนบ้านมาด้วย ปารย์เลยได้คิวที่ 27 มาแทน แต่ต้องรอๆ จนถึงคิวที่ 10 พ่อบอกปารย์ว่า เก้าโมงแล้ว เรากลับไปกินข้าวก่อนดีไหม๊ แล้วค่อยกลับมาใหม่ ปารย์ก็เห็นด้วย เราปั่นจักรยานกลับบ้าน ปารย์คิดว่าปารย์คงไม่ได้ทำบัตรอีกแล้ว แม่ทำซูชิให้ปารย์กิน ปารย์ว่ามันอร่อยนะ แม่เอาใส่กล่องให้ปารย์ไปกินต่อที่สำนักงานเขต (ไม่น่าบอกว่าอร่อยเลย)

ไปถึงเขายังทำได้แค่ คิวที่ 17 เท่านั้น แปลว่า ปารย์มีเวลานั่งกินชูชิแสนอร่อยอย่างสบายเลย กินเสร็จไปพักใหญ่ๆ พ่อชวนไปดูบอลด้านใน จนถึงคิวที่ปารย์ได้ทำ คุณป้าเจ้าหน้าที่ ให้ปารย์เซ็นรับรองเอกสาร ถามชื่อแม่ปารย์ โธ่เรื่องง่ายๆ แม่เพ็ญจันทร์ พ่อวิโรจน์ ปารย์บอกให้ทั้งสองคนเลย

ตอนถ่ายรูป ก็มีคนมาว่า ทำไมตัวเล็กจัง ก็จะเอาอะไรกับเด็ก 7 ปี เสร็จจากถ่ายรูปก็รอ กรอกเอกสาร รอพิมพ์บัตร แล้วก็รับบัตร เย้! ปารย์มีบัตรประชาชนแล้ว แต่ทำไม ชื่อปารย์ ภาษาอังกฤษ เขียนว่า "Pan" ล่ะ นี่มันกะทะนี่นา!!!

ชีวิตมันก็อย่างนี้แหละ!!!!

...เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หน้าจอขึ้นชื่อ MaePle (หมายถึง ยายของปารย์) เสียงแรกที่ได้ยิน "พ่อสอนหน่อย" เสียงปารย์ตามสาย ปนความกังวล "สอนอะไร" พ่อตอบกลับไป "ไดอารี่" ปารย์ตอบ...

...สัปดาห์ที่ผ่านมา ปารย์คงโตขึ้นไปอีกระดับนึง สาเหตุคือเป็นครั้งแรก ที่ปารย์ต้องอยู่บ้านโดยไม่มี "แม่" หรือ "พ่อ" แม่ออกทำงานทะเล 5 วัน พ่อย้ายตัวเองไปปักหลัก ที่จันทบุรี ด้วยเหตุผลเยอะแยะไปหมด จนควรไปได้แล้ว ปารย์เลยต้องรบกวนยายมาอยู่เป็นเพื่อนช่วงนี้

...ต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมน่าดูชม แจ้งรถตู้โรงเรียนให้มาส่งที่บ้านแทนที่จะเป็น "บ้านเด็ก" กลับมากินข้าวเย็นที่บ้าน ไม่ได้เล่นกับเพื่อนๆ ที่บ้านเด็ก (ดูจะเป็นเรื่องสำคัญ โถ่ก็อยู่กันมาตั้งแต่อายุ 3 เดือน) จัดการกระเป๋านักเรียนเอง (ไม่มีแม่คอยจัดแจงให้) ตรวจสอบตารางเรียนเอง มีหน้าที่ซักผ้าทุกวัน ทำการบ้านด้วยตัวเอง อันนี้เรื่องใหญ่ ภาษาไทย กับคณิต ปารย์ไม่มีปัญหา ลำบากก็ตรงภาษาอังกฤษนี้แหละ ลำพังพูดก็แย่อยู่แล้ว ให้อ่านโจทย์แล้วตอบ แม่เท่านั้นคือคำตอบ เมื่อไม่มีแม่ พ่อคือคนที่ติดต่อได้ โทรศัพท์เป็นไม่ยากสำหรับปารย์ แต่จะให้พ่อสอนภาษาอังกฤษผ่านโทรศัพท์ พ่อนึกถึงเทคโนโลยี 3G เลย มาซะทีสิ ต้องใช้แล้ว

...แม่เตรียมรับปัญหานี้ไว้แล้ว (ฉลาดจริง แฟนใคร) แม่ไปคุยกับป้าแต๋มก่อนไปทำงาน ขอให้ช่วยการบ้านปารย์ กรณีที่เป็นภาษาอังกฤษ ป้าแต๋มเพื่อนบ้านที่สนิทที่สุด แกเป็นอดีตคุณครู เพราะฉะนั้นไม่มีปัญหาสำหรับภาษาอังกฤษ ป.สอง ปารย์จึงต้องหอบการบ้านวิ่งไปวิ่งมา ด้วยความเข้าใจโลก

...พ่อกลับมาตอนเย็นวันศุกร์ ดูปารย์ก็มีความสุขกับการใช้ชีวิตแบบใหม่ พ่อเชื่อว่าปารย์จะสามารถใช้ชีวิตต่อไปในอนาคต ได้อย่างไม่ลำบากนัก เพราะปารย์เป็นพวก"ปรับตัว"ได้ซึ่งเป็นสิ่งที่พ่อหวังไว้แค่นั้นจริงๆ อย่างอื่นพ่อถือว่าเป็นกำไรชีวิตของปารย์เอง...

บ้านหอยทาก

วันหยุด ฉัตรมงคลปีนี้ นอกจากปารย์ตื่นสายมากแล้ว ปารย์ยังมีไอเดียสร้างของเล่นอีกด้วย
ยังไงก็ดีกว่า ซื้อการ์ดล่ะ แม่มีหน้าที่รังสรรค์ จิตนาการของปารย์ให้เป็นความจริง



เริ่มจากกล่องกระดาษ ซึ่งแม่เก็บไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ เรื่องออกแบบเป็นหน้าที่ของปารย์ เพราะอยู่ในหัวทั้งหมดแถมยังเอาออกมาไม่ได้ด้วยซิ บังเอิญ TPBS นำเสนอยังศิลปะทราย แม่ยุให้ปารย์เอาอย่าง ได้เลยงานศิลปะ ปารย์สู้ไหว

ผลงานสุดหรู

ทำบุญรับสงกรานต์

เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ชีวิต แม่ปารย์ลงทุนทำ ชูชิ ตักบาตรกับสามเณร ฤดูร้อน งานนี้ปารย์ช่วยเต็มที่

ทริปช่วยชาวใต้!!

วันที่ 10 ที่ผ่านมา ชาวชมรมจักรยานสวนธน เค้าชวนกันเดิน วิ่ง ปั่น เพื่อรวบรวมเงิน ช่วยชาวใต้ที่น้ำท่วมกัน พ่อเห็นว่าใกล้บ้าน เลยชวนปารย์ ไปปั่นเล่นกับเค้า รู้ทั้งรู้ว่า ปารย์ปั่นไม่ทัน และไปไม่ถึง บางขุนเทียนที่เค้าจะไปกันหรอก



แต่เราก็ได้ออกตัวพร้อมเค้านะ!! สุดท้ายก็ไปกันแต่เราพ่อ แม่ ลูก สนุกไปอีกแบบ....



ให้พ่อนำ พ่อก็ไปเรื่อย ปารย์ เริ่มร้อน เริ่มบ่น แต่ก็ยังไหว...



รวมแล้วร่วม 10 กิโล ที่ปารย์ปั่นไป สุดยอดมาก พ่อในวัยเดียวกับปารย์ ยังไม่สามารถเลย แถมตกเย็น ยังว่ายน้ำต่ออีก
ไม่เหนื่อยก็ไม่ใช่คนแล้ว....หลับเป็นตายเลย ปารย์

วันนี้ ปารย์คงต้องกินโรตีแล้วล่ะ

วันจักรี วันหยุด พ่อแม่ลูก อยู่บ้านดูโคนัน แม่ถามปารย์ว่าเที่ยงปารย์อยากกินอะไร
ปารย์ แจ้งว่า วันนี้ปารย์คงต้องกินโรตีแล้วล่ะ ไม่ได้กินนานมากแล้ว!!!

สรุปว่าเราจะไปกินโรตีโอ่งเป็นมื้อเที่ยงกัน พ่อถามปารย์ว่า ปารย์จะนั่ง ซ้อนพ่อ หรือปั่นไปเอง ปารย์แจ้งว่า ปั่นเอง พ่อถามย้ำว่าไหวเหรอไกลนะ ปารย์ยืนยัน

เราปั่นไปเรื่อยๆ ช้าๆ เป็นครั้งแรกที่ปารย์ ออกถนน ทางยาว เพราะปรกติ ก็แค่ จากบ้านเด็ก ข้ามมาซอยในบ้าน หรือแค่ไปคาร์ฟรูข้างหมู่บ้าน ก็ได้เหงื่อเหมือนกันสำหรับปารย์



กินโรตีเสร็จ ปั่นกลับกัน ไม่รู้ว่าเราจะลดโลกร้อนได้หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ เราร้อนก็แล้วล่ะ นึกว่า ทริปแรกของปารย์จะราบรื่น แต่...ก่อนเลยหน้าวัดทุ่งครุ เป็นเนินขึ้นสะพาน มีแม่ค้าส้มตำ เข็นรถลงสวนมา แม่ผ่านไปแล้ว แต่ปารย์ ไปเฉี่ยวเอากระติกข้าวเหนียว ผลคือ โครม... ปารย์ลงไปกอง แต่ก็สปริงตัวขึ้นมางงๆ อย่างรวดเร็ว นึกขึ้นได้ น้ำตาซึมๆ ทำท่าจะร้อง มีรอยถลอกที่นิ้วนิดหน่อย แต่ที่ตกใจมากกลายเป็นป้าแม่ค้า ที่นึกว่าตัวเองไปชนเด็กเข้า ถามแม่ปารย์ว่าจะคิดค่าเสียหายเท่าไร...ป้าคงโดนไถ่มาเยอะ (อุ๊บ!!)

โอ๋ กันพักนึง ก้ไปต่อได้ แต่ก็บ่นไปตลอดทางเหมือนกัน เอาน่าทริปแรก แค่นี้ขำๆ ดีกว่าพ่อตกน้ำเหม็นๆ ตั้งเยอะ

แขกของปารย์!!!

หลังจากที่ปารย์ ได้มีโอกาส แวะไปเที่ยวบ้านลูกหมี เมื่อปีกลาย (แปลว่าจำไม่ได้แล้วว่าเมื่อไร) ปารย์ ก็อยากให้ลูกหมี ไปเที่ยวบ้านปารย์บ้าง อยากอวด สารพัดอย่าง ซ้อมระนาด เตรียมการแสดง ตีลังกา (พ่อเกรงว่า คอปารย์จะเคล็ดจะก่อนได้โชว์นะ)



ปารย์ กับแม่ เตรียมการ รับแขก 1 สัปดาห์ เต็ม เริ่มจากการจัดบ้าน กวาด เก็บ ทิ้ง (พ่อ กันอาณาเขตสุดชีวิต ยิ่งกว่า เขมรอีก เอ๊อ บล๊อกนี้ไม่ยุ่งการต่างประเทศนะพ่อ) ปัญหายังไม่จบ รถเรา เสร็จไม่ทันกำหนด แต่ก็ได้ปารย์อาสา เป็นผู้นำทางแม่ลูกหมีเอง มาจากสระว่ายน้ำ โรงเรียนอิสลาม พ่อปั่นจักรยาน ถึงพักใหญ่แล้ว ปารย์และคณะยังไม่มา แม่เกรงว่าปารย์จะพาหลงทาง เพราะปรกติ ขึ้นรถได้ปารย์ก็มักจะเข้าสู่โลกส่วนตัวเสมอ แต่มีเสียงแว่วๆ เย้ มากันถึงแล้ว

งานนี้ แม่โชว์ฝีมือ ชูชิ ของโปรดของครอบครัว แถมเมนูใหม่ เมียงไข่ (เป็นญาติ กับเมียงปลาทู แต่ใช้ไข่เป็นวัตถุสุกแทน ปลาทู เพราะปารย์โปรดปรานไข่มาก) ตบท้ายเมนูรับแขกด้วย น้ำตะลิงปลิงปั่น เสริมสุขภาพ อันนี้ ลูกหมีเพื่อนปารย์ ขอบาย ยอมแพ้ ปารย์เลยเหมาของเพื่อนสะ (ปารย์เคยยุให้แม่ปั่นน้ำ ตะลิงปลิง ขายด้วย ไม่ต้องบอกว่าอร่อยแค่ไหน)



ก่อนกลับลูกหมีได้ฝากความรักและคิดถึงไว้ให้ปารย์ อย่างสุดซึ่ง โดยการ กระจาย จิกซอ ภาพไดโนเสาร์ รวมกัน 4 ภาพ ให้ปารย์ ได้ทำไป บ่นไป (ไม่ได้นอน แน่ๆ เลยคืนนี้) บ่นจน พ่อกับแม่ ต้องช่วยปารย์ จนเสร็จ แม่ถามว่าแขกคนต่อไปของปารย์คือใคร ปารย์ตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า "ลูกหมี" อ้าวไม่คิดจะชวนคนอื่นอีกเหรอ เห็นเล่นกัน ว่ายน้ำกัน ตีกัน ยอกกัน นึกว่าจะเบื่อ...

แบ่งปัน

ปารย์มีจักรยานตั้งแต่เล็กๆ เริ่มจาก 3 ล้อ จนโตขึ้นเป็นเจ้า Drago มังกรเหลือง (อิทธิพลจาก bakukan ใน TV)
ปารย์ โตเกิน 3 ล้อ แม่ปารย์ก็ยกจักรยานคันนั้นให้น้องไป
ถัดมาเป็น 4 ล้อ (เป็น 2 ล้อพยุง) LA Doramon สีฟ้าสวยใส ซึ่งกว่าปารย์จะเอา 2 ล้อพยุงออก เล่นเอาใส่เข้า ใส่ออกหลายรอบ ตลอดจนต้องใช้แรงใจจากเพื่อนๆ ในซอยเดียวกัน อย่างสุดแรง

จนมาถึงปารย์อยากปั่นกับพ่อกับแม่ พ่อก็หารางวัล เกรดบี ให้ปารย์ด้วย เจ้า Drago ที่ว่า แรกๆ ปารย์ก็พยายามพับโชว์ชาวบ้านอยู่บ่อยๆ ใครถามราคา ปารย์สาธยายหมด แม่ค้าบอกเท่าไร พ่อต่อเท่าไร (เฮ้อ จะบอกเค้าทำไม)

สักใหญ่เหมือนกัน ที่ LA Doramon จอดอย่างเหงาๆ อยู่หน้าบ้าน วันนี้ปารย์ตัดสินใจได้แล้ว ว่าจะยกให้น้อง ในงานทอดผ้าป่าโรงเรียน นพรัตน์อะไรหว่า หนองเสือ ปทุมธานี งานนี้เลยพวงจักรยานเก่าของพ่อไปอีกคัน

อย่างน้อยปารย์ก็รู้จัก สละ แบ่งปัน ของตัวเองให้คนอื่น...

กระทบเอว ทีมชาติ!!!

พ่อว่าปารย์ ไม่ได้ชอบฟุตบอล เท่าไร หากเทียบกับว่ายน้ำแล้วคงไม่ต้องถามว่าชอบอะไร
ตอนเรียนปานตะวัน ก็ได้เป็นผู้รักษาประตู มาหนนึง จำได้ว่า ปารย์เล่าให้ฟังอยากออกรส บอลผ่านมาทางซ้ายที ทางขวาที ปารย์รับไม่ได้เลย...เหมือนจะสนุก

โชคดี..ตายงค์ของปารย์ ทำงานกับไทยน้ำทิพย์ ถามว่าอยากไปจูงนักฟุตบอลไหม๊ .... พ่อแม่ตัดสินใจให้เรียบร้อย ปารย์เลยได้มีโอกาส กระทบ ไหล่ (ไม่ถึง ได้แค่เอว) นักเตะ สโมสรชลบุรีเอฟซี ในนัดชิง ถ้วยพระราชทาน ก ปีนี้ และนั่งดูนัดนี้จนจบ โดยมีเกมส์ในเครื่อง ไอฟอน ของน้าเอ๋ เป็นเพื่อน ไปตลอด 90 นาที...

เห็นว่าสวยดี ไม่มีอะไร