นักเล่านิทาน

ปารย์: แม่หยิบหนังสือให้หน่อยครับ
แม่: ปารย์เล่านิทานให้พ่อ กับแม่ฟังหน่อยครับ
ปารย์: (ชี้ที่ตัวเอง) เดี๋ยว teacher เล่านิทานให้ฟังนะ Good morning

ปารย์: (เปิดนิทานหน้าแรก) กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว
(เปิดหน้าถัดไป) กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีโดโด้ กับดีดี้
(เปิดหน้าถัดไป) กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีโดโด้ กับดีดี้
(เปิดหน้าถัดไปอีก) กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีโดโด้ กับดีดี้
แม่ : แล้วยังไงต่อครับ แม่อยากฟังแล้ว
ปารย์: Teacher เล่าไม่ได้ (ทำท่าเขิน เขิน)

ผลงานของผมครับ

เมื่อวานขณะทำการบ้าน
ปารย์: แม่ปารย์จะดูไดโนเสาร์
แม่: ทำการบ้านให้เสร็จก่อนครับ พอปารย์เสร็จแล้วแม่จะทำกับข้าว หลังทำกับข้าวแม่จะเปิดไดโนเสาร์ให้ดูนะครับ
ปารย์: งั้นแม่ไปทำกับข้าวเลยไป
แม่:อ้าวแล้วใครจะสอนการบ้านปารย์หละ
ปารย์:เดี๋ยวปารย์ทำเอง

แม่หันไปทำกับข้าว

ปารย์: แม่ครับปารย์เขียนเสร็จแล้ว
แม่: รอเดี๋ยวหนึงนะครับ แม่ทำกับข้าวเกือบเสร็จแล้ว

แม่คงทำกับข้าวเพลินไปหน่อย หันมาดูอีกที สมุดการบ้านก็มีสัตว์ใหญ่น้อยเหล่านี้อยู่ในสมุดการบ้านซะแล้ว

จระเข้ครับ
ไดโนเสาร์บินได้ Teranodon ครับ
เต่าครับ
หมึกยักษ์ครับ
ปลานีโม่ครับ
ไก่ครับ
เต่า กับ นก ครับ
มิกกี้เมาท์พ่อ มิกกี้เมาท์แม่ มิกกี้เมาท์น้อง(ลูก) ครับ

พักหลังมานี้แม่ไม่ค่อยได้เล่นวาดรูปกับปารย์ มัวแต่ระบายสีกันอย่างเดียว เห็นปารย์วาดอีกทีก็เป็นอย่างนี้ซะแล้ว จากเส้นๆเหมือนวาดพารามีเซียม กลายเป็นตัวสัตว์มีแขนมีขาขึ้นมาแล้วครับ แม่ตามไม่ทันเลย

ครบรอบแต่งงาน

เมื่อวานซืน พ่อตั้งใจรีบกลับมาจากจันทบุรี เพื่อมาชวน แม่กับปารย์ออกไปกินข้าวนอกบ้านฉลองวันครบรอบแต่งงาน ของพ่อกับแม่ แต่แฮะๆ กลับมาเจอลูกที่หลับไปแล้ว กับแม่ที่นอนป่วยอยู่ พ่อเลยต้องเปลี่ยนแผนเป็นขี่จักรยานออกไปซื้อบะหมี่มากินที่บ้าน พ่อคงเซ็งๆ

เมื่อวาน แก้ตัวจากเมื่อวานซืน เราไปกินข้าวนอกบ้านกันที่ร้านอาหารญี่ปุ่นใกล้บ้าน ร้านนี้แม่แอบอยากเข้าไปลองอยู่นานละ แต่ด้วยความงก กลัวแพงก็เลยได้แต่มองๆ ทุกครั้งที่ผ่าน พ่อเลยอาศัยฤกษ์ แต่งงานชวนแม่ไปกินให้สมอยาก ฮะฮ่า อร่อยมาก และก็แพงจริงอย่างที่แม่คาด อะนะสมราคา ปารย์กินได้เยอะมาก แค่นี้แม่ก็น่าจะปลื้ม แต่แม่คงหายอยากไปอีกนาน

Parn Album

Photobucket Album

นัดพบกับ SUE

และแล้วก๊วนเที่ยวของแม่ กับลูก ก็พบกันอีกครั้งที่บ้านอาเปิ้ล พวกเรามีนัดกับเจ้า SUE เจ้าทีเรกซ์ ที่มีสภาพสมบูรณ์ถึง 90% ที่พิพิธภัณท์วิทยาศาสตร์ คลอง5 ค่าเข้าผู้ใหญ่ 90 บาท เด็ก 20 บาท อู้หู อยู่ได้ทั้งวันดูได้ทั้งตึก งานนี้อาเปิ้ลเตรียมการดีมาก เอาข้าวผัดแสนอร่อยเตรียมไปเป็นอาหารกลางวันด้วย ดีจัง


มีนิทรรศการไดโนเสาร์ไทย ร่วมแสดงด้วย

ประโยคใหม่ๆ คำใหม่ๆ

ขณะเปิดดูหนังสือไดโนเสาร์เล่มล่าสุดที่พ่อซื้อให้

ปารย์: แม่ดูลูกไดโนเสาร์นี่สิ น่ารักจัง
...

ขณะที่นอนแผ่บนที่นอน
ปารย์: สบายจัง
…

ขณะแม่พาไปส่งโรงเรียน
แม่: แม่ปวดไหล่จัง
ปารย์: แม่ปวดไหล่อีกแล้ว แม่ไปหาคุณหมอสิ
…

ขณะแม่พาไปส่งโรงเรียน
ปารย์: แม่ ปารย์แดดร้อน
แม่: อีกเดี๋ยวแม่จะเลี้ยวรถแล้วครับ ถนนสายนั้นต้นไม้เยอะ ต้นไม้จะบังแดดให้ปารย์
แม่เลี้ยวรถ
ปารย์: ขอบคุณครับต้นไม้

หลายมุมของ ไตรเซอราทอป สีเหลือง

สีเหลืองที่เห็นปารย์ระบายเองเลยนิ ส่วนลายแต้มๆก็มีแม่เป็นตัวช่วย ภายใต้การบงการของเจ้าปารย์หนะแหละ







ช่วงนี้แม่หงุดหงิดง่ายจัง โดยเฉพาะเวลาเล่นเกมส์ เล่นทำแบบฝึกหัดกับปารย์ แหม มันปรี๊ด อยู่เรื่อย พยายามข่มอารมณ์อย่างมาก แต่บางทีก็มีหลุดเหมือนกัน อืม หรือจะเข้าวัยทองซะแล้วเรา

ไม่อยากเลย ไม่อยากโมโห ไม่อยากโกรธ ไม่อยากให้ปารย์เจอกับอารมณ์หงุดหงิดของแม่ เดี๋ยวมันซึมเข้าไปในอารมณ์ปารย์ สงสัยแม่ต้องหาไปรื้อหนังสือธรรมะมาอ่านให้สงบ สยบอารมณ์ร้อนซะหน่อย

แม่นี่ อะไรอะ..

เช้านี้ปารย์น่ารักเป็นพิเศษ พูดเก่งเป็นพิเศษ เริ่มตั้งแต่ตื่นก่อนแม่ เรียกแม่เพื่อจะบอกว่า “ แม่ยังไม่มืดเลย” (อิ อิ ลูกเรา คงเห็นว่าฟ้ามันสว่าง ทำไมแม่ยังนอนอยู่อีก) คราวหน้าปารย์บอกแม่ว่าฟ้าสว่างแล้วนะลูก “อ๋อ ฟ้าสว่างแล้ว” ปารย์พูด

ปารย์มีอาการไอเล็กน้อย แม่ไม่อยากให้ปารย์กินยาเยอะ เลยเอาน้ำมะนาว ใส่น้ำมาให้ปารย์ดื่ม อิ อิ ดื่มไปอึกเดียว ทำหน้าแปลกๆ แล้วบอกแม่ว่า “แม่ปารย์จะกินน้ำนะ” คงประมาณว่าแม่เอาอะไรมาให้กินเนี่ย กว่าจะยอมดื่มอีกก็ต้องเจือจางด้วยน้ำเซะจนแทบไม่เหลือรสชาติมะนาว

มื้อเช้ากินข้าวกับหมู ยายอร โหกินข้าวหมดชามเลยแม่ดีใจมากๆ ที่เห็นปารย์กินข้าวได้ (ยายอรก็คงดีใจด้วยที่ปารย์กินข้าวได้เยอะทุกทีที่กินกับข้าวของยายอร ส่วนกับข้าวฝีมือแม่อย่าไปเขียนถึงเลยนะ มันช้ำใจ) อาหารเช้าเป็นมื้อที่สำคัญที่สุดนะครับ ปารย์จะได้มีแรงไปเล่น ไปเรียน ที่โรงเรียนไงนะ

เมื่อเช้าแม่ใช้บริการรถแท็กซี่พาปารย์ไปส่งที่โรงเรียน นั่งไปสักพัก ปารย์ขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ แล้วบอกว่า “ปารย์นั่งเบียดแม่นะ ปารย์กอดแม่นะ ปารย์จุ๊บแม่นะ” “อ้าวแม่จุ๊บปารย์ด้วยครับ” แม่หละปลื้มชะมัด

สักพักปารย์ก็เริ่มชี้แล้วถามแม่

ชี้มือ.. แม่นี่ไรอะ .......มือปารย์ครับ(แม่ตอบ)

ชี้มือ.. แม่นี่ไรอะ........มือแม่ครับ

ชี้เสื้อ.. แม่นี่ไรอะ.......เสื้อแม่ครับ

ชี้เสื้อ.. แม่นี่ไรอะ.........เสื้อปารย์ครับ

ชี้เสื้อ.. แม่นี่ไรอะ........เสื้อน้าเขาครับ

ชี้ป้ายราคาในรถ... แม่นี่ไรอะ.......ป้ายราคาครับ... อ๋อฝ้ายเหรอ(ปารย์)...ป้ายครับไม่ใช่ฝ้าย(แม่)

ชี้ป้ายทะเบียนในรถ.. แม่นี่ไรอะ.....ป้านทะเบียนรถครับ

ชี้กระจกประตูรถด้านซ้าย.. แม่นี่ไรอะ.. กระจกครับ

ชี้กระจกประตูรถด้านขวา.. แม่นี่ไรอะ.. กระจกครับ

ชี้กระจกประตูรถด้านหน้าซ้าย.. แม่นี่ไรอะ.. กระจกครับ

ชี้กระจกประตูรถด้านหน้าขวา.. แม่นี่ไรอะ.. กระจกครับ

ชี้หลังคารถ.. แม่นี่ไรอะ...หลังคาครับ

ชี้เบาะนั่ง... แม่นี่ไรอะ....เบาะนั่งครับ

...............................

ชี้ที่กระจก...แม่นี่ไรอะ ...................กระจกครับ


ชี้ที่กระจก...แม่นี่ไรอะ ...................กระจกครับ

ชี้ที่กระจก...แม่นี่ไรอะ ...................กระจกครับ

ชี้ที่กระจก...แม่นี่ไรอะ ...................กระจกครับ

ชี้ที่กระจก...แม่นี่ไรอะ ...................กระจกครับ

ชี้ที่กระจก...แม่นี่ไรอะ ..................นี่มันต้นไม้แม่


5555555 แม่หัวเราะก๊าก .............คนขับแท็กซี่อมยิ้ม
ลูกหนะมองทะลุออกไปนอกรถแล้ว แต่อีแม่ยังคิดวนเวียนอยู่แค่เรื่องในรถ...


ภาพไม่เกี่ยว กับเรื่องหรอก แต่อยากใส่

ปารย์ --- ไตรเซอร์ราทอป