และเลือกพักระหว่างทางที่รีสอร์ทเล็กๆ บนหาดทุ่งวัวแล่น
หาดสวย น้ำใส คนไม่พลุกพล่าน อาหารอร่อย ถูกใจกันทุกท่าน (โดยเฉพาะปารย์)
ปารย์มาหลายวัน คงคิดถึงเหล่าไดโนเสาร์ที่บ้าน ปารย์เลยขอให้แม่ปั้นไข่ไดโนเสาร์
ส่วนปารย์ทำหน้าที่เดินเก็บเปลือกหอยมาตกแต่งรัง
นอกจากข้อดีหลายข้อของหาดนี้ ที่เขียนถึงไปแล้ว อีกข้อที่ทำให้การเดินเล่นที่หาดสนุกมากขึ้น คือการมีสิ่งมีชีวิตหลายชนิดให้ปารย์ได้จับ ได้ดู ได้รู้ ได้เห็น อย่างเช่น...
ลวดลายศิลปะ ที่เกิดจากการกินอาหารของเหล่าปูทหาร
และนี่ ปารย์ เห็นจุดดำๆ ในน้ำนั่นไหม ตัวอะไรอะ 
เจ้าปูทะเลนั่นเอง
ปารย์ :แม่!! หอยครับหอย มันเดินด้วยหละ
แม่: อิ อิ เจ้านี่มันคือ ปูเสฉวนครับ เป็นปูที่แบกเปลือกหอยไปทั่ว อาศัยเปลือกหอยเป็นที่หลบภัย
ปารย์: แม่ดูนี่ ดูนี่ ตัวสีขาวใสๆ ลอยไปลอยมา
แม่: ตัวนี้เรียกว่าหวีวุ้นครับ ปารย์อย่าไปจับนะ มันอาจทำให้คันได้
ปารย์: โห... มันโดนคลื่นซัดขึ้นมาบนหาดเต็มเลย
ปารย์นั่งดูหวีวุ้นเพลินๆ ก็เหลือบไปเห็น รอยอะไรบางอย่าง
อ้อ...เจ้านี่เอง ตัวต้นเหตุ
แล้วรอยนี่หละ ของใครเอ่ย
นี่ไง นี่ไง เจ้าของรอยหลบอยู่ในรูนี่เอง
เอ แล้วรอยนี้หละ มันคลับคล้ายคลับคลา ว่าเห็นอยู่บนพื้นถนนหน้าบ้านเราหละปารย์
ช่วงเช้าวันถัดมาพวกเราแวะไปเติมพลัง ที่ร้านติ่มซำในเมือง แหม! อะไรที่ไม่ได้ทำเองนี่มันอร่อยดีจัง นะปารย์
ถึงเวลากลับบ้านกันหละนะ พวกเรา
