แม่ครับ ปารย์อยากเรียนศิลปะ

เย็นวันศุกร์ ปารย์เล่าให้แม่ฟังในรถว่า วันนี้ครูเอ๋มาเพื่อนๆ เรียนศิลปะกันปารย์อยากเรียนศิลปะด้วยครับ แต่ด้วยความงกของแม่ แม่บอกปารย์ว่า แม่ให้เรียนพิเศษปิดเทอมแค่เดือนเดียวนะครับ แล้ววันนี้เพื่อนๆ เขาเรียนกันไปแล้วถ้าปารย์เริ่มอาทิตย์หน้า ก็เท่ากับว่าแม่จ่ายค่าเรียนแพงนะครับ เดี๋ยวเปิดเทอมแม่สมัครให้ปารย์เรียนนะครับ แต่ปารย์คงไม่เข้าใจความงกของแม่

ปารย์คงพยายามอ้อนวอนด้วยการยกชื่อเพื่อนๆ ที่เรียนศิลปะว่าคนนั้น คนนี้เขาเรียนนะ และปารย์ก็อยากเรียนกับศิลปะครับแม่ แต่แม่ก็ยังไม่ยอม และในที่สุดน้ำตาของปารย์ก็ไหล พร้อมอ้อนวอนว่าแม่ครับปารย์อยากเรียนศิลปะครับ... เออ... แล้วจะไม่ให้แม่ใจอ่อนได้ไงงงง..

ไปบ้านย่า เมื่อห้าขวบ

พ่ออยากกลับบ้านไปบวช ปารย์เลยเป็นผู้ติดตามที่ดีไปบ้านย่าเป็นเพื่อนพ่อ แต่ปารย์บอกว่าปารย์ไม่บวชด้วยนะ เพราะไม่อยากโกนผมครับ พ่อบอกว่าใกล้บ้านย่ามีเด็กๆ วัยเดียวกันหลายคน แต่วันแรกปารย์ไม่ยอมเล่นกับใครเลย สงสัยว่าจะฟังเขาพูดไม่รู้เรื่อง พอวันที่สองก็ใช้กลยุทธ์ประจำตัวคือ ขอให้ปู่ซื้อว่าวให้เป็นอุปกรณ์เรียกเพื่อน แล้วก็สำเร็จปารย์มีเพื่อนชื่อ โก้ ไข่นุ้ย และมอส

ปารย์ได้อยู่บ้านย่า 1 อาทิตย์ก่อนที่แม่กับยายจะลงไปรับ วันแรกที่เจอ เล่นเอาแม่ตะลึงเล็กน้อย คือคล้ำซะจน... พ่อบอกว่าเล่นนอกบ้านทุกวัน สมที่แม่อยากให้ลูกบู้บ้าง

แม่แอบนั่งดูปารย์เล่นกับเพื่อนๆ ถึงจะยังดูไม่แมน เท่าเพื่อนโก้ ไข่นุ้ย และมอส แต่ก็แมนขึ้นจริงๆ ได้เห็นปารย์กินมะม่วงเบาจิ้มกับกะปิ ได้เห็นปารย์เล่นจับปลาใบไม้กับเพื่อนๆ ได้เป็นกรรมการห้ามมวย ที่ได้แต่ยืนตะโกนว่า "บอกแล้วว่าอย่าชกกัน มันเจ็บรู้ไหม" อยู่ที่บ้านคงหาโอกาสอย่างนี้ได้ยาก

ปารย์วันนี้

วันสุดท้ายก่อนปิดเทอม โรงเรียนปารย์จะจัดงานส่งพี่ อ.3 และแน่นอนพี่น้องเพื่อนพ้องของปารย์จะต้องมีกิจกรรมบนเวที ปารย์วันนี้สนุกสนานบนเวทีอย่างมากมาย แม้มีอาการเขินเล็กๆ ต่างกับปารย์เมื่อ ป.เตรียม และ อ.1 ที่ต้องลุ้นทุกครั้งว่าคราวนี้จะยอมขึ้นเวทีไหมนะ หรือว่าจะขึ้นเวทีทั้งน้ำตาไหมนะ ต้องขอบคุณที่คุณครู และโรงเรียนเปิดโอกาสให้เด็กทุกคนได้มีโอกาศขึ้นเวทีทุกงาน เห็นบ่อย ทำบ่อยๆ ก็หายกลัวเวทีไปเอง


ปารย์กับรางวัลนักอ่านน้อย


ปารย์กับเพื่อนนิว



ปารย์กับซุ้มถ่ายรูปของพี่ อ.3