วันครบรอบ 3 ขวบของปารย์ แทนที่แม่กับพ่อจะรีบกลับบ้านเร็ว มาเล่นกับปารย์ แต่ทำไม่ได้เพราะแม่ติดประชุมอยู่ในกลางกรุงเทพ ส่วนพ่อก็เตรียมจัดงานประชุมอยู่กลางกรุงเทพเช่นกัน ปารย์คงอยากถามว่าประชุมคืออะไร ทำไมพ่อกับแม่ต้องเกี่ยวข้องกับเจ้าประชุมนี่ด้วย แต่ปารย์ก็ยังคงเป็นเด็กที่สงวนคำพูด เสมอ และคงไม่รู้จะทำมืออย่างไรให้แม่เข้าใจคำถาม เลยไม่ถามดีกว่า
แม่ไปแต่เช้าก่อนปารย์ตื่นซะอีก ก็เลยเป็นหน้าที่ของพ่อไปส่งปารย์ที่โรงเรียน ก่อนปารย์ลงจากรถพ่อบอกปารย์ว่า “วันนี้พ่อไปรับช้าหน่อยนะ”
ตอนค่ำแม่กำลังนั่งแท็กซี่กลับบ้านจะรีบไปรับปารย์แทนพ่อที่บ้านเด็ก พ่อติดอยู่แถวสุขุมวิท กว่าจะถึงคงค่ำมาก สักพักมีโทรศัพท์จากโรงเรียนมาถึงแม่ ถามว่าทำไมคุณแม่ยังไม่มารับปารย์อีก โห โห โห แม่ใจหายแวบ ก็แม่ให้ปารย์นั่งรถโรงเรียนกลับไปที่บ้านเด็กทุกวัน แล้วทำไมวันนี้ปารย์ยังค้างเติ่งอยู่ที่โรงเรียนอีกหละ
คุณครูบอกว่าครูที่ไปรับปารย์ที่รถตอนเช้าทราบจากพ่อว่าวันนี้จะมารับเอง(เนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดปารย์) สุดท้ายแม่ถึงได้เข้าใจว่าที่พ่อพูดกับปารย์ว่าตอนเย็นจะมารับช้าหนะ (รับที่บ้านเด็ก) คุณครูเข้าใจว่าพ่อพูดกับครู และคงเห็นว่าเป็นวันเกิดปารย์ อาจจะมารับเองไปฉลองกัน แป่ว......
แม่หนะ...เป็นห่วงกลัวปารย์จะหิว กลัวจะใจเสียที่เหลืออยู่คนเดียวที่โรงเรียนกับครู มืดแล้วด้วย แต่ปารย์เข้มแข็งกว่าที่แม่คาดนัก แม่ไปถึงเห็นปารย์กำลังนั่งกินข้าวกับครูเย็น หน้าจ๋อยๆ เล็กน้อยแต่ไม่ร้องไห้ คนที่เกือบร้องไห้กลับเป็นแม่ไป
No comments:
Post a Comment