เหมือนเป็นคนอื่น

เหตุเกิดเมื่อวันศุกร์ แม่ไปรับปารย์ตามปกติ แต่มีอะไรสักอย่างที่แม่ทำไม่ถูกใจปารย์ และแม่เองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรกันแน่
เริ่มจาก ป้าอิมบอกว่า ปารย์ แม่มารับแล้วครับ พร้อมส่งกระเป๋านักเรียน + ถุงนอนมาให้แม่ ตอนนั้นปารย์เล่นอยุ่กับพี่แบม และพี่ทอย แม่เรียกปารย์และรับของไปเก็บในรถก่อน ปารย์ยังไม่ยอมออกมา

แม่กลับมาเรียกปารย์ พี่มิ้มวิ่งออกมากอดแม่ แล้วกลับเข้าไป น้องนาเดียเอาตามบ้างวิ่งออกมากอดแม่แล้วกลับเข้าไป ปารย์ยังไม่ยอมออกมา

แม่ถดอรองเท้าเดินเข้าไปอุ้มปารย์ ปารย์พูดแต่ว่าไม่เอา ไม่เอา แม่อุ้มพาไปที่รถปารย์ดิ้นไม่ยอมเข้ารถ แม่คิดว่าปารย์ยังอยากเล่นอยู่เลยปล่อยกลับเข้าบ้านเด็กไป แล้วเลื่อนรถออกไปข้างนอกเพราะมีรถแม่ทอยมาจอดรอ แม่จอดรถแล้วกลับเข้ามานั่งรอปารย์อยู่หน้าบ้าน

ป้าๆพยายามมาช่วยเกลี่ยกล่อม ว่าจะอุ้มไปส่งไหม เข้ามาขู่บ้างว่าถ้าไม่กลับเดี๋ยวเอาข้าวมาป้อนอีกนะ แต่ก็ไม่เป็นผล แม่เหมือนเป็นนางมารที่ปารย์ไม่อยากกลับบ้านไปด้วย

แม่นั่งรออยู่อีก 15 นาทีแม่พี่แบม กับพี่เบิ้มก็มารับปารย์ก็ยังไม่ยอมออกมา พี่แบบบอกว่าปารย์ไม่ยอมเชื่อแบม แม่เข้าไปอุ้ม ปารย์ก็หนีหลบเข้ามุม พูดแต่ว่าไม่เอา ไม่เอา ประมาณ1ชั่วโมงผ่านไปปารย์ยังไม่ยอมกลับ แม่ตัดสินใจอุ้มไปขึ้นรถ

แม่เหมือนพวกลักพาตัวเด็ก ปารย์ทั้งร้องกรี๊ดๆ ทั้งถีบทั้งผลัก คนงานก่อสร้างบ้านข้างๆ มองหน้าแม่แปลกๆ คงคิดว่าอีนี่ลักพาตัวเด็กหรือเปล่า ปารย์สู้แม่สุดแรงเกิดไม่ยอมเข้ารถ กว่าแม่จะปิดรถได้เล่นเอาเหนื่อย แม่คิดว่าปล่อยให้ปารย์นั่งสงบสติอารมณ์อยู่ในรถสักพักปารย์คงดีขึ้น แต่เปล่าเลย ปารย์ทั้งร้องทั้งกรี๊ดทั้งถีบประตูเปิดล็อค พยายามจะเปิดประตู คนแถวนั้นเริ่มมองเข้ามาในรถ

แม่คิดว่าต้องเปลี่ยนสถานที่แล้วหละ ไม่งั้นไม่เลิกร้องแน่ แม่พยายามขับรถออกมา แต่ก็ด้วยความทุลักทุเลมาก เพราะขณะขับรถปารย์ทั้งดึงมือทั้งดึงผม ทั้งพยายามจะเปิดประตู แม่ก็พะวักพะวงกลัวปารย์เปิดประตูรถได้จะตกลงไป โอยกว่าจะถึงหน้าบ้านได้ เล่นเอาประสาทเสีย

พอถึงหน้าบ้านแม่ลงรถไปเปิดประตู ปารย์รีบวิ่งปรืดลงจากรถไป วิ่งไปปากซอยจนคนที่ขับรถมอเตอร์ไซด์ต้องจับเอาไว้เพราะกลัวรถจะชนเอา แม่ก็ต้องวิ่งตามไปจอดรถขวางชาวบ้านอยู่กลางซอยอย่างนั้นแหละ ปากก็ร้องไห้ และพูดแต่ไม่เอา ไม่เอา แม่อุ้มขึ้นรถปารย์ก็ไม่ยอม แม่น้องเมททิลก็พยายามมาช่วยบอกว่ามาเล่นกับน้องก่อนปารย์ก็ไม่ยอม สุดท้ายได้ยายน้องนนท์มาช่วยจับไว้ก่อนไม่งั้นแม่ก็ไม่รู้จะเอารถเข้าบ้านได้ยังไง

แม่ออกมาขอบคุณยายน้องนนท์ แต่น้องปารย์ก็ยังไม่ยอมเข้าบ้าน นั่งหน้าคว่ำอยู่หน้าบ้านยาย พี่เต๋าออกมาล้างรถ ชวนปารย์ไปเล่น ปารย์ก็ไม่ยอม แม่ชวนไปซื้อยาคูลย์ ซื้อขนมไดโนเสาร์ของชอบ ปารย์ก็ไม่ยอม

บรรยากาศเริ่มมืดลง เรื่อยๆ ยุงก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ปารย์ไม่มีทีท่าจะยอมเข้าบ้านง่ายๆ แม่เลยอุ้มเข้าเลย ทีนี้ก็ได้เรื่องอีก พอปิดประตูก็ร้องกรี๊ดๆ ถีบประตู เข้ามาดึงแม่ทุบแม่ให้แม่ไปเปิดประตูให้ จนแม่ชักโมโห เลยเปิดประตูให้ออกไป

ปารย์ก็วิ่งออกไปนั่งอยู่ที่หน้าบ้านยายอีก รอบนี้นั่งอยู่นานจนยุงกัดไป 20 ตุ่มได้มั้ง แม่ชักทนไม่ได้ยังไงคงต้องเอาเข้าบ้านปล่อยให้ร้องในบ้านดีกว่า พออุ้มเข้าบ้านปารย์ก็ร้องจริงๆ ทั้งร้องทั้งถีบประตู ทั้งดึง ทั้งตีให้แม่ไปเปิดประตูให้ แม่ปล่อยให้ร้องสักพัก ไปเปิด CD ไดโนโทเปียให้ดู แล้วเอายาหม่องมานั่งทาตุ่มที่โดนยุงกัดให้

ปารย์ขัดขืนบ้างเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยอมให้ทายาเลิกร้อง แล้วก็นั่งดูไดโนโทเปีย ชวนแม่ดู ชวนแม่คุยว่าไดโนเสาร์บินได้จะมาแล้ว และเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเรากลับมาเล่นกันประสาแม่ลูกเหมือนเคย เออ!!! ทำไมเมื่อ 2 ชั่วโมงที่ผ่านมาเราเหมือนเป็นคนอื่นกันหละลูก....และแม่ก็ยังสงสัยอยู่ว่าแม่ทำอะไรพลาดตอนไหน