วันพ่อ

...ก่อนถึงวันพ่อทุกปี ปารย์มักร้องขอ รูปของพ่อ ซึ่งก็เข้าใจได้ว่า เป็นรูปที่ถ่ายคู่กับพ่อ
หลังๆ บ้านเรามักไม่ค่อยได้เก็บประวัติศาสตร์ ด้วยกล้องถ่ายรูป (เออ ไม่รู้ทำไม กล้องก็มีตั้ง ๒ ตัว)

ดีว่า เรามีกิจกรรมกลางแจ้งกันบ่อยๆ ถึงจะไม่ได้ถ่ายเองก็มีใครสักคนใจดีถ่ายให้เรา ปีนี้ได้ฝีมือน้าอ๋อม เพื่อนร่วมงานแม่ ช่วยไว้ได้

จะเป็นวันไหนๆ เราก็มีกัน สาม คนเสมอ



...ปารย์มักไม่ค่อย เอ่ยปากบอกรักใครก่อน แต่เรารู้ได้เสมอว่า ปารย์ห่วงทุกคนในบ้าน คอยเตือนและพร่ำสอนทุกครั้ง เมื่อเกิดความผิดพลาดกับใครสักคน (หน้าที่ของใครล่ะเนี้ย)

พ่อก็รักและห่วงปารย์เสมอ แต่ปารย์ก็ต้องโตขึ้นทุกวัน ยังไงซะพ่อก็จะกอดและบอกรักปารย์ เหมือนทุกวันนี้ตลอดไปครับ