ไทยแลนดดดดด์ ปู๊ดปู๊ด

เพื่อเป็นการฉลองเนื่องในวโรกาส ครบ 60 ปีครองราช ของในหลวง พ่อเลยพาปารย์ ไปสานฝัน เชียรทีมชาติไทย ในสนามศุภชาสัย (เขียนยังไง) อ๊า!!! เกี่ยวกันไหม๊ครับ คือหลายคนบอกว่า พ่อมันอยากไปดูเลยอ้างปารย์เอา แต่ด้วยเหตุผลใดก็ตาม วันที่ 24 ธันวาคม 2549 ก็ถือเ้ป็นวันแรกที่ปารย์ และพ่อ เข้าไปเชียรทีมชาติไทย ด้วยกัน "ไทยแลนดดดดดด สู้สู้" ปารย์บอกพ่อว่า เอาปู๊ดๆ ด้วย เลยต้องเสียตังค์ ค่า ปู๊ดๆ อีกอย่าง แต่เหมือนเดิม เอาปากจ่อรู แล้วเปล่งเสียงเอาเอง ปู๊ดๆ (เมื่อไรจะรู้ว่าเค้าเป่าลมกันนะ พ่อโง่เองสอนไม่ได้เรื่อง) สิ่งที่เร้าอารมณ์ปารย์มากที่สุดน่าจะเป็นบรรดากองเชียร ที่อยู่ด้านหลัง มีทั้งกลองใหญ่ กลองเล็ก ปารย์โยกตัวตามจังหวะ โดยไม่สนใจว่า ทีมบอล VIP กับหนุ่มๆ จาก RS จะวิ่งไล่ฟุตบอลกันอย่างไร กว่าทีมชาติไทยจะเริ่มเตะ ปารย์ก็เริ่มหมดแรงเพราะ กลางวันก็ไม่ได้นอน แถมยังต้องโยกตัวตามจังหวะกลองอีก หลับ ครับ ปารย์หลับท่ามกลางเสียงเพลงเชียร กลองระทึกคึกโครม

กว่าจะตื่นได้เพราะไทยตีเสมอเวียดนามเป็น 1-1 กองเชียรยิ่งมัน ปารย์งัวเงีย ได้ซักพัก โยกตัวตามจังหวะเพลงเชียร ต่อ พ่อชวนให้กินนม กินขนมก็ไม่เอา จนหมดครึ่งแรก พ่อชวนปารย์กลับบ้าน "กลับบ้านเหรอ" ปารย์ถามพ่อตามความคุนเคย "อุ้ม พ่ออุ้ม" เราขับรถกลับบ้านกัน ขณะฟังการรายงานสด ฟุตบอลทางวิทยุ เมื่อไรที่มีคนตะโกนแทรกเข้ามา "ไทยแลนดดดดดด" ปู๊ดๆ ปารย์ก็จะทำท่าเป่า แต่เปล่า เสียงตัวเองครับ อย่างไรเสีย นัดแรกที่ปารย์เชียรทีมชาติไทย เป็นนัดที่ทีมชาติไทยชนะครับ

คราวหน้าพ่อชวนไปอีกนะ ไทยแลนดดดดด์ ปู๊ดๆ