ไม่ click...

จากเด็กที่เดินได้เร็ว แต่พูดได้ช้า แม่เลยเข้าใจเอาเองว่าปารย์น่าจะเป็นเด็กประเภทที่พัฒนาการทางกายดี (อะไรที่ใช้แรงจะทำได้ดี 555) แต่ทฤษฎีของแม่ไม่ถูกซะละ ไม่รู้แม่ไปพลาดตอนไหน ทำให้จนป่านนี้ปารย์ยังถีบรถสามล้อ หรือรถสี่ล้อไม่เป็น พ่อกับยายบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวก็เป็นเอง แล้วก็เดี๋ยวเป็นเองกันมาหลายปี (มากกว่า 1ปีก็ถือว่าหลายแล้วเนอะ) ทั้งรถสามล้อ และรถสี่ล้อยังเป็นของเล่นที่ปารย์ลากไปไหนมาไหน แทนที่จะถีบไปไหนมาไหน

เวลาเท้าอยู่บนแป้นถีบปารย์ก็จะออกแรงขาสองข้างพร้อมกัน อาจด้วยแรงเท่ากัน ฉะนั้นรถจึงอยู่นิ่งๆ เหมือนปารย์เล่นกายกรรมผาดโผนบนรถมากกว่ากำลังจะถีบรถ แม่ก็ทั้งจับเท้าให้ออกแรงสลับข้าง ทั้งเข็น ทั้งลาก ปารย์สนุกแต่แม่เหนื่อย เหมือนปารย์ยังไม่clickกับการถีบ

เมื่อวานนี้ทั้งพี่พันซ์ พี่แพท พี่ตั๊ก และพี่ไผ่ มาช่วยกันหัดถีบรถให้ปารย์กันใหญ่ ทั้งเข็น ทั้งเอาจักรยานตัวเองมาถีบให้ดู “ปารย์ๆ ต้องทำอย่างนี้ อย่างนี้” เห็นแล้วก็น่ารักดี เป็นความอาทรของเด็กๆเพื่อนร่วมซอย แต่ปารย์ก็ยังไม่click ไม่เป็นไรนะลูก วันนี้ไม่เป็น สักวันปารย์ก็ถีบเองแหละนะ แม่จะพยายามต่อไป

เห็นปารย์หัดถีบจักรยานแล้วก็นึกถึงตัวเองตอนหัดดำน้ำ (ผิวน้ำ) แม่จำได้ว่าแม่เป็นคนสุดท้ายในกลุ่มที่ไล่น้ำออกจากท่อ Snorkel ตอนขึ้นมาที่ผิวน้ำได้ เพื่อนๆพยายามมาบอกมาสอนให้ทำอย่างนั้น อย่างนี้ แต่แม่ก็ทำไม่ได้ สำลักน้ำก็หลายรอบ ก็ได้แต่ทำซ้ำๆไปเรื่อยๆ แล้ววันหนึ่งแม่ก็ click แล้วก็ทำได้ ปารย์อาจเหมือนแม่ตรงนี้ที่เรียนรู้ช้า แต่มันต้องตื้อ ไปเรื่อยๆลูก เดี๋ยวก็เป็นเองอย่างที่พ่อกับยายบอกนั่นแหละ