ไม้หนีบผ้า

วันอังคารที่ผ่านมา แม่ลูกไปเดินจ่ายตลาด ที่ตลาดนัดหน้าหมู่บ้านกัน เราไปด้วยกัน แต่มีเป้าหมายต่างกัน แม่มีเป้าหมายอยู่ที่ร้านขายผัก และร้านขายผลไม้ ส่วนปารย์มีเป้าหมายอยู่ที่ร้านขายของเล่น และร้านขายปลา

ร้านขายปลานี่ ปารย์ชอบซื้อปลาดุกไปปล่อยครับ ปล่อยแล้วก็นั่งดู แต่ปลาดุกมันไม่ค่อยจะร่วมมือเท่าไรหรอกนะ ส่วนใหญ่พอลงน้ำได้ก็จะว่ายหายไป ไม่เป็นไรคราวหน้าซื้อมาปล่อยใหม่

ร้านขายของเล่นนี่มันคู่กับเด็กอยู่แล้วนิ ไม่มีเหตุผลใดๆ นอกจากความอยากได้ แม้ของที่มีแล้วก็อยากจะมีอีก แต่แม่มักไม่ค่อยใจอ่อน

อังคารที่ผ่านมา ปารย์อยากได้ของเล่นเหมือนเคย แม่เลยพาไปร้านขายของประมาณว่า ทุกอย่าง 15 บาทคงนึกกันออก ว่าขายอะไรบ้าง แน่นอนไม่มีของเล่น มีแต่ของใช้ แม่หยิบไม้หนีบผ้าหลากสี ให้ปารย์ แล้วจ่ายตังก์ 15 บาท ปารย์ทำหน้า งง งง "อะไรอะแม่ "

"ไม้หนีบผ้าครับ" อืมไม้หนีบผ้า แล้วปารย์ก็เดินถือกลับบ้านโดยลืมเรื่องของเล่นไปเลย

เรื่องของเรื่องคือ มีแม่ คนหนึ่งเขาแนะนำไว้ใน web รักลูกว่า การให้ลูกเล่นไม้หนีบผ้า บีบไปบีบมา กล้ามเนื้อมือจะแข็งแรง เขียนหนังสือได้ดี

แม่เลยจะลองดูมั่ง กะว่าถ้าปารย์ไม่เล่น แม่ก็เอาไปหนีบผ้า ไม่เสียหาย ได้ผลเกินคาดครับ แต่ไอ้ที่เกินคาดหนะ ไม่ใช่เรื่องกล้ามเนื้อมือแข็งแรงหรอกนะ เรื่องนั้นมันคงต้องดูกันยาวๆ มันเป็นเรื่องความเพลิดเพลินในการเล่นมากกว่า ปารย์เอาไม้หนีบผ้ามาหนีบต่อกันเป็นรูปโน้นรูปนี้ เป็นกวาง เป็นนก เป็นปืน เป็นพระอาทิตย์ ฯลฯ เล่นได้เป็นชั่วโมง ๆ ปารย์เล่นได้นานามากกว่าตัวต่อเลโก้ที่แม่กัดฟันควักกระเป๋าซื้อให้ซะอีก

อืม .. กระบี่มันอยู่ที่ใจจริงๆ

อะนะสำหรับปารย์ก็ต้องเป็นของเล่นมันอยู่ที่ใจ อะไร อะไร ก็เอามาเป็นของเล่นได้หนิ