...วันนี้(19 เมษ์) เป็นวันแรก ที่ปารย์ต้องอยู่กับพ่อ โดยที่แม่ไปทะเล!! กำหนดการ 1 เดือน นานพอดู..
...ปารย์ไปบ้านเด็ก ด้วยอารมณ์สดใส เพราะแม่ยังไปส่งได้ แต่พอตกเย็น เห็นหน้าพ่อ มารับ ทั้งที่ไม่ได้มาสายแต่อย่างไร ปารย์กลับร้องไห้ อย่างเสียใจสุดซึ่ง (คงไม่คิดว่า ที่แม่บอกว่าจะไม่อยู่ เป็นจริง!!) เป็นครั้งแรกที่พ่อต้องขับรถ ไปพร้อมกับอุ้มปารย์ไว้บนตัก ลำบากมาก (พ่อขาสั้น เกินที่จะทำอย่างนั้นได้สะดวก) แต่มันก็พอที่จะให้ปารย์สงบได้ พ่อยอม(กรอดๆ)
...ถึงบ้านปารย์คงยอมรับแล้วว่า จะไม่มีแม่อยู่ด้วยซักพัก จึงใช้ชีวิตอย่างปรกติ โดยการงอแงไม่ยอมเข้าบ้านเหมือนเดิม (ฮา) นั่งรถจักรยานเล่นกับพ่อพักใหญ่ เล่นกับพี่แพ็ท พี่บิกส์ แล้วก็โดนอุ้มเข้าบ้านด้วยอาการ ฮึดฮัด
...ที่บ้านมีอาลัก ทำกับข้าวอยู่ ปารย์ก็พยายามไปช่่วย อย่างสุดความสามารถ จนถึงขั้นยื่นแย้งกัน พ่อไม่เห็นว่ากำลังแย้งอะไรกัน แต่สุดท้ายคงตกลงกันได้ดี
...หมดวันด้วยความสงบสุข ปารย์อาบน้ำโดยมีอาลัก พยายามช่วย หรือพยายามจับอาบอยู่ แล้วพ่อลูกก็ขึ้นไปนอน ก่อนปารย์หลับไป พ่อเล่านิทานโดยการอ่านเรื่อง ซาร์ วีรบุรุษ แต่ปารย์ ก็อยากจะปิด กล่องใส่ยา มากกว่า เปิดปิด กัน หลายสิบรอบ จนหลับ....
...เช้าวันที่ 20 เมษ์ อาลัก ทำปลาต้มกับข้าวให้ปารย์ กิน แต่ปารย์อร่อยอยู่ไม่กี่คำ ก็เลิก พ่อเลยจับปารย์อาบน้ำซะ ก่อนไปบ้านเด็ก ปารย์ขอกินนม โดยการชี้แล้วโวยวายไปกระป๋ิองนม ซึ่งเป็นอาการบอกว่าอยากกิน (อันธพาลน่าดู) เราไปบ้านเด็กโดยจักรยาน ดูปารย์ชอบ ฮัมเพลงไปตลอดทาง ระหว่างทางก็ชี้โน้น ชี้นั้น
...พอถึงบ้านเด็ก แทนที่ปารย์จะเดินเข้าบ้าน กลับโผ้หาพ่อ จนเดือดร้อนป้าอิม ต้องลากตัวไป
...แล้วเจอกันตอนเย็นนะ พ่อขอให้อาลัก ไปรับปารย์ตอนเย็น
No comments:
Post a Comment