27 ม.ค. 47
สวัสดีครับ ผมชื่อเด็กชาย ปารย์ (ปาน) ละอองมณี วันนี้ผมอายุ 2 เดือนเต็ม น้ำหนัก 5 กิโลกรัม ความยาวไม่แน่ใจ แต่เวลาแม่เปิ้ลอุ้มก็เต็มไม้เต็มมือดีครับ
ก่อนอื่นผมขอเกริ่นก่อนว่าทำไมทารกไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแม่ อย่างผม ถึงมาบันทึกเรื่องราวตัวเองได้ คือตอนแรกน้าคนเล็ก (แม่ผมเป็นลูกสาวคนโต มีน้องสาวอีกสองคน ซึ่งผมจะขอเรียกว่า น้าคนกลาง กับน้าคนเล็ก นะครับ) ต่อครับ คือตอนแรกน้าคนเล็ก แกอยากจะบันทึกพัฒนาการของผมเป็นระยะๆ แต่ที่บ้านของเราไม่มีกล้องวีดีโอ แกก็กะว่าจะใช้วิธีเขียนบันทึกเอา ทีนี้ไม่รู้ว่าจะด้วยความขี้เกียจหรืออะไรก็แล้วแต่ แกอ้างว่า เรื่องของใคร คนนั้นก็ควรจะบันทึกเอง มันจะได้ความเป็นจริง และได้อารมณ์อะไรประมาณนี้แหละครับ แกบอกอีกว่าไม่แน่ต่อไปผมอาจจะเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงก็ได้ แต่ผมพอจะรู้ทันว่า มันเป็นปมอย่างหนึ่งของผู้ใหญ่ พอตัวเองเป็นไม่ได้ ก็โยนให้ลูกหลานช่วยพยายามเป็นแทน แต่ก็เอาเถอะ น้าทั้งคนนี่ครับ ผมก็พยายามทำอย่างดีที่สุด ถือซะว่าข่วยผู้ใหญ่มีปม อีกอย่างตอนนี้ผมยังเล็กมาก คิดอะไรด้วยตัวเองได้ไม่มากนัก ก็ต้อง "เป็นในสิ่งที่ผู้ใหญ่เชื่อ เชื่อในสิ่งที่ผู้ใหญ่ให้เป็น" ไปพลางๆก่อน........
......
No comments:
Post a Comment