ปารย์กับสไกย์

....อาทิตย์ก่อน พ่อมีโอกาส ได้ไปอบรมต่างแดน แดนปลาดิบ อยู่ 5 วัน
ใจหนึ่งก็ตื่นเต้น ไม่ค่อยไปไหนไกล อีกใจ ก็คิดถึงปารย์ คนมันเคยทำกิจกรรมร่วมกันอยู่เสมอ ไม่ว่าจะนอน อาบน้ำ กินข้าว

....พักหลังรู้สึกได้เลย ว่าพ่อติดปารย์ มากกว่า ปารย์ติดพ่อซะแล้ว

....แต่เนื่องด้วย สถานที่ที่ไป เป็นแดนปลาดิบ ขึ้นชื่อเรื่องเทคโนโลยีอยู่แล้ว กอรปกับ การมองการไกลของพ่อโดยการเป็นลูกค้าที่แสนดีของ ทรู คอร์ป ทำให้โลกระหว่าง ญี่ปุ่น กับ ทุ่งครุ ช่้างใกล้กันซะ จนปารย์บอกว่าพ่อไปตลาด ซะงั๊น

....เราพ่อลูกใช้ Skype คุยกันทุกค่ำ โดยปารย์จะมองเห็นพ่อ นั่งยิ้มแป้น นอนเล่นบนที่นอน อันคับแคบ หรือ ดูทีวี พี่ยุ่นไป ด้วยกล้องกระจิ๋ว บน Note Book ขณะที่บางครั้งปารย์ก็พยายาม นำเสนอสิ่งต่างๆ ให้พ่อดู แต่ขอโทษ ไม่ได้นึกว่าจะต้องใช้กล้องที่บ้าน เลยไม่ได้เตรียมไว้ แม่เล่าว่า ปารย์ก็จะไม่วายเล่นอยู่กับของเล่น แต่จะลากเอาไมโครโฟน สำหรับพูดให้พ่อได้ยินด้วย และหันมามองพ่อบนหน้าจอเป็นระยะ ๆ

....แค่นี้ก็รู้สึกว่าพ่อไม่ได้ไปไหนไกลปารย์แล้ว กลับมาเรายังคุยเรื่องที่ค้างคา เพราะปารย์ง่วงนอนไปซะก่อนได้ สิ่งที่พบอีกอย่างคือ หากพ่อไม่เปิดกล้องให้เห็นหน้า ปารย์ก็จะไม่ยอมมาคุยด้วย ซะงั๊น

....อย่างน้อยๆ พ่อก็เปลี่ยนค่าโทรศัพท์ หาปารย์ และแม่ปารย์ ไปเป็น ไดโนเสาร์ หนึ่งฝูงเล็ก ได้ด้วย

แต่ตอนนี้ ปารย์หนีพ่อไปเที่ยวระนองกับแม่ซะแล้ว คงต้องกลับมีพึ่งโทรศัพท์เหมือนเดิม บ้านเรายังไม่เหมือนญี่ปุ่น ต้องรอให้ปารย์กลับมาแสดงท่าทางประกอบเรื่องเอาเองนะ